Apostel

'n Apostel (vanuit Antieke Grieks: ἀπόστολος Apostolos "ambassadeur, boodskapper") is as begrip in die Christelike tradisie die persoon wat 'n direkte opdrag het van Jesus Christus as "boodskapper". Die apostels word oor berig in die Bybel, veral in die Evangelies en Handelinge.

Die apostels was die twaalf volgelinge wat Jesus tydens sy verblyf op aarde deur Palestina gevolg het.

Hulle getuienis word deur die Christendom as die fondament van die Kerk beskou.

Die woord apostel is afgelei van die Griekse woord "om weg te stuur". In die klassieke Grieks was 'n "apostolos" ook 'n groep mense wat op 'n ekspedisie uitgestuur is om 'n kolonie of voorpos vir die moederland te stig. In die Afrikaanse Bybel tref ons die woord apostel in meer as een betekenis in die Nuwe Testament aan. Lukas sonder die naam apostel uit vir die besondere groep wat Jesus se eerste leerlinge geword het (vergelyk Luk. 6:12-19). Hierdie twaalf volgelinge of dissipels wat deur Jesus self gekies is, was Simon (wat Hy Petrus genoem het), Andreas, Jakobus, Johannes, Filippus, Bartholomeüs, Mattheus, Thomas, Jakobus (die seun van Alfeus), Simon die Yweraar, Judas (die seun van Jakobus) en Judas Iskariot (wat Jesus verraai het). Na die dood van Judas Iskariot is sy plek gevul deur Matthias, sodat die twaalftal weer voltallig was. Die getal twaalf hang waarskynlik ten nouste saam met die twaalf stamme van Israel. Die twaalf apostels kan so beskou word as die verteenwoordigers van Israel, wat weer deur die eeue heen as die uitverkore volk van God beskou is.

Jesus self het ook die benaming 'apostel' aan 'n groot aantal mense gegee (vergelyk Hebr. 3:1). Daar is lank aangeneem dat die woord apostel sy betekenis ontleen het aan die uitdrukking "Hy wat gestuur is, is soos sy sender'', 'n segswyse wat graag deur die rabbi's gebruik is. Volgens latere skriftuurlike ondersoeke was die vertolking aanvegbaar. Vandag word daar gemeen dat die woord apostel gebruik word vir iemand aan wie 'n sending opgedra is. Dit verklaar dan ook moontlik waarom Paulus met die woord apostel 'n veel groter groep mense bedoel het, terwyl Lukas die term slegs tot die eerste twaalf dissipels van Jesus beperk het. Vir Lukas was hulle die spesiaal uitgestuurdes. Hy het hulle verhaal in die boek Handelinge van die Apostels aangeteken.

Die manier waarop Lukas die verhaal vertel, is vir die Kerk aanvaarbaar. Die twaalf apostels, met die toevoeging van Paulus, word as die fondament van die Kerk gesien.

Hulle gesag berus op die feit dat hulle die ooggetuies van Jesus se lewe en werke op aarde was en dat hulle deur Horn as leiers van Sy Kerk aangestel is.

Wat dit betref, het apostelskap 'n onherhaalbare element. Maar die werk wat die apostels moes verrig, is wel oordraagbaar. Ander volgelinge kon ook doop of die Nagmaal bedien. In die sin kan die apostelskap tegelykertyd as die begin en die grondslag van die latere kerklike ampte gesien word.

Reeds vroeg al word daar in die Kerk gepraat van "apostoliese geloofsbelydenis", "apostoliese amp" en "apostoliese kerk". Met die term apostolies is daar bedoel dat die Kerk se belydenis en ampte van die apostels afkomstig is en daarom ook deel het in die gesag van die apostels.

Jesus se binnekring (of sy dissipels) gedurende sy tyd op aarde het as die "Twaalf Apostels" bekend gestaan. Hulle was:

• Simon, wat ook Petrus genoem is
• Andreas, Simon se broer
• Jakobus seun van Sebedeus
• Johannes, Jakobus se broer
• Filippus
• Bartolomeus
• Tomas
• Matteus die tollenaar
• Jakobus seun van Alfeus
• Taddeus
• Simon die Kananeër
• Judas Iskariot, wat vir Jesus verraai het.