Back Mar de Barents AN بحر بارنتس Arabic بحر بارنتس ARZ Mar de Barents AST Barens dənizi Azerbaijani بارنس دنیزی AZB Баренц диңгеҙе Bashkir Dagat Barents BCL Баранцава мора Byelorussian Баранцава мора BE-X-OLD
| Barentssee Barentsz-see | |
|---|---|
 Nasa-Satellietbeeld van die Barentssee | |
 Ligging van die Barentssee | |
| Koördinate: | 75°N 40°O / 75°N 40°O |
| Ligging: | Noorweë, Rusland |
| Soort: | See van die Arktiese Oseaan |
| Oppervlakte: | 1 405 000 km² (542 000 myl²) |
| Gemiddelde diepte: | 229 m (750 vt) |
| Maksimum diepte: | 600 m (2 000 vt) |
| Lengte: | 1 300 km (800 myl) |
| Breedte: | 1 050 km (650 myl) |
| Invloei: | Petsjora |
| Eiland/e: | Franz Josef-land, Nowaja Zemlja, Spitsbergen |
| Nedersettings: | Moermansk |
Die Barentssee (Noors: Barentshavet, Russies: Баренцево море Barentsevo More) is ’n see noord van Noorweë en Rusland, wat met die Arktiese Oseaan in die noorde, die Noorse See in die weste, die Karasee in die ooste en die Witsee in die suide verbind is.[1][2] Dit is 'n redelike diep see met 'n gemiddelde diepte van 229 meter (750 voet) en maksimum diepte van 600 meter (2 000 voet).[3] Die gebied om die see is ryk aan fossiel-energiebronne.[4]
.jpg)
.jpg)
Die see is na die Nederlandse seevaarder (en ontdekkingsreisiger) Willem Barentsz genoem wat in 1596 op Nowaja Zemlja gestrand het. In die Middeleeue is die see egter die Moermansksee (Russies: Moermanskoje more) genoem. Die suidoostelike deel tussen die eilande Kolgoejef en Waigatsj, noord van Petsjorabaai en suid van Nova Zemlja, word die Petsjorasee genoem. Die Witsee word deur die Kola-skiereiland van die Barentssee geskei. Die eerste volledige topologiese kaart van die see is in 1933 deur die geoloog Maria Klenowa gepubliseer.
In die 1970's is daar met olie-ontginning in die see begin. Beide die Noorweërs en die Russe het groot vondse ontdek. Die eerste olieveld wat oopgestel is, is die Noorse Snøhvit. Die Sjtokmanveld in die Russiese sektor is egter die grootste olieveld wat tot nog toe gevind is.
As gevolg van die hitte van die Noord-Atlantiese drif bly die suidelike helfte van die Barentssee deur die jaar ysvry. Dit sluit die hawens van Moermansk in Rusland en Vardø in Noorweë in. In September is die hele Barentssee meestal ysvry. Tot die einde van die Winteroorlog het Finland se grondgebied tot by die Barentssee gestrek. Dit het die hawe by Petsamo Finland se enigste ysvrye winterhawe gemaak.
Die warmer water van die Noord-Atlantiese drif gee die Barentssee 'n ryker plant- en dierelewe as ander oseane op soortgelyke breedtegraad. In die lente begin die fitoplankton redelik vroeg naby die ysrand te bloei. Die gesmelte ys vorm 'n laag varswater bo-op die seewater. Soöplankton voed op die fitoplankton, wat weer op hul beurt deur jong kabeljoue en walvisse gevreet word. Robbe en seevoëls voed op die vis, wat ook deur die visserye van Noorweë en Rusland ontgin word.
Die Russiese kernaangedrewe duikboot Koersk het op 12 Augustus 2000 in die Barentssee gesink, ná 'n ontploffing aanboord. Die hele bemanning van 118 het gesterf.
- ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8. Die see se naam word in die bron as Barentsz-see aangedui.
- ↑ John Wright (30 November 2001). The New York Times Almanac 2002. Psychology Press. p. 459. ISBN 978-1-57958-348-4. Besoek op 29 November 2010.
- ↑ "Barents Sea" (in Engels). Encyclopædia Britannica. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 April 2020. Besoek op 24 Julie 2017.
- ↑ O. G. Austvik, 2006.