El bolivarianismu ye una corriente de pensamientu políticu teóricamente basáu na vida y obra de Simón Bolívar, que se convirtió colos años nuna cuestión de cultu con mayor o menor sofitu nos países bolivarianos (Bolivia, Colombia, Perú, Ecuador, Panamá y Venezuela). El Bolivarianismu, como ideoloxía, foi desenvueltu y promovíu por partíos que se proclamaron d'izquierda marxista llatinoamericanos arrexuntaos nel Foru de São Paulo[1] y xune el patriotismu hispanoamericanu,[2][3] el republicanismu cívicu-humanista y el socialismu en contraste cola Doctrina Monroe de 1823.[4] Sicasí, esti últimu enclín ideolóxicu ye pocu probable nel contestu históricu, una y bones el pensamientu de Bolívar y los sos allegaos averábase más a l'acumuladura de les riqueces nel senu de families y terratenientes .[5] Anguaño dellos líderes políticos, grupos comuñales y movimientos sociales basen los sos propios proyeutos n'interpretaciones de los ideales de Bolívar. Vease, por casu, l'empecipiáu pol ex-presidente de Venezuela Hugo Chávez, y qu'inspiró asina a dellos líderes llatinoamericanos como'l presidente d'Ecuador, Rafael Correa y el presidente de Bolivia, Evo Morales, quien se basen nes idees de Simón Bolívar y que s'enmarquen nel denomináu socialismu, surdíu arriendes de la revolución bolivariana en Venezuela.