Carbonatu de sodiu | |
---|---|
Xeneral | |
Estructura química | |
Fórmula química | CNa₂O₃, Na₂CO₃ |
SMILES canónicu | [O-)[O-].[Na+].[Na+]&zoom=2.0&annotate=none modelu 2D] |
MolView | [O-)[O-].[Na+].[Na+] modelu 3D] |
Propiedaes físiques | |
Masa | 105,964 unidá de masa atómica |
Densidá absoluta | 2,53 gramu por centímetru cúbicu |
Puntu de fusión | 852 grau Celsius, 858,1 grau Celsius |
Propiedaes termoquímiques | |
Peligrosidá | |
Identificadores | |
El carbonatu de sodiu o carbonatu sódicu ye una sal blanca y tresllúcida de fórmula química Na2CO3, usada ente otres coses na fabricación de xabón, vidriu y tintes. Ye conocíu comúnmente como barrilla, natrón, sosa Solvay, soda Solvay, sosa Ash, ceniza de soda y carbonatu sódicu anhidro[1] o a cencielles sosa,(nun s'hai de confundir cola soda cáustica, que ye un deriváu del carbonatu sódicu, por aciu un procesu conocíu como caustificación). Ye la sustancia alcalino mas común que se conoz y utiliza dende l'antigüedá.[2]
Puede topase na naturaleza o llograse artificialmente, gracies a un procesu escurrío y patentao en 1791 pol médicu y químicu francés Nicolás Leblanc. El procesu Leblanc implicaba les siguientes reacciones químiques:
Más palantre esti métodu foi sustituyíu pol métodu Solvay escurríu pol químicu belga Ernest Solvay. Solvay fundó en 1863 la compañía Solvay onde utilizó profusamente el so métodu que consiguía abaratar entá más el procesu y esaniciar dalgunos de los problemes que presentaba'l métodu Leblanc. Esti métodu utiliza como materies primes el cloruru de sodiu (sal común), el amoniacu y el carbonatu de calciu (piedra caliar). En 1915 cerróse la última fábrica de sosa Leblanc.[2]
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes ficha1