Eksproprijacija

Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.

Eksproprijacija predstavlja upravnopravni način sticanja državne imovine. To je institut koji je sadržan u unutrašnjim pravnim poretcima gotovo svih država koji označava prisilno i zakonom uređeno uzimanje nekretnina u privatnoj svojini od strane država u opcem tj. javnom interesu. Međunarodno pravna dopustivost eksproprijacije se tumači i pravda time što se zapravo radi o zamjeni jedne imovine drugom pri čemu prijašnji vlasnik odnosno imalac prava na nekretninama prestaje biti njenim titularom uz određenu pravičnu naknadu ili sticanjem vlasništva na nekoj drugoj nekretnini. Davanje pravične naknade za nekretninu, savremena pravna nauka smatra neophodnim zbog dva razloga. Prvo, na ovaj način se osiguravaju zaštita osnovnih prava i sloboda a drugo, što se na ovaj način postiže društveno-ekonomski razvoj zajednice.

Zakon o eksproprijaciji izričito navodi postojanje općeg interesa kao uvjet odnosno svrhu provođenja eksproprijacije. Taj interes se može ostvariti kada je u pitanju izgradnja aerodroma, puteva, vodovoda, kanalizacije, podizanja tvornica, regulacije vodotoka, izgradnje naselja itd. Ovakav predmet eksproprijacije može biti samo nepokretnost koja je u svojini građana, vjerskih zajednica, fondacija, Udruženja građana isl. Eksproprijacija se vrši za potrebe korisnika eksproprijacije tako što ranijem vlasniku nekretnine prestaje pravo vlasništva na nekretnini, a novom vlasniku ono se uspostavlja na način što eksproprijacijom nepokretnosti korisnik stiče pravo da tu nepokretnost koristi za svrhu radi koje je eksproprijacija izvršena.