Frotola

Frotola je bila preovladavajući oblik popularne svjetovne italijanske muzike s kraja XV i početka XVI vijeka. Bila je najvažniji i najrašireniji prethodnik madrigala. Vrhunac komponovanja frotola bio je period od 1470. do 1530. godine, nakon čega je zamijenjen madrigalom.

Postoje brojni oblici frotola. U najvećem broju slučajeva frotole su bile kompozicije za tri ili četiri glasa, u kojem prvi glas predvodi melodiju, a ostali glasovi su uglavnom bili pratnja. Postojali su i oblici sa jednim glasom. Pjesma obično ima shemu u obliku rime ABBA za "ripresu" (reprizu) i strofu CDCDDA ili CDCDDA, ritmičku šemu, iako postoji mnogo varijacija među podvrstama frottola. Poetski oblici najvjerojatnije su preuzeti iz balada iz 14. vijeka, mada glazba pokazuje veliko pojednostavljenje u odnosu na praksu iz kasnog 14. vijeka. Frotola zaobilazi polifonijsku složenost i koristi istozvučne (homofonijske) teksture, jasne i ponavljajuće ritmove, te uski melodijski opseg uz pratnju akorda. Ima melodiju najvišeg glasa i pokazuje rani osjećaj za ono što se kasnije razvilo u funkcionalnu harmoniju.

Frotola nije imala utjecaja samo na madrigal, nego i na kasnije barokne oblike kao monodiju, francuski kanon i šansonu, koji je također bio lagahni, plesni i popularni muzički oblik. Mnogi francuski kompozitori iz tog razdoblja odlazili su u Italiju, bilo da rade na aristokratskim dvorovima ili u papinskoj kapeli u Rimu. Tokom boravka u Italiji, slušali su frotole i ugradili dio onoga što su čuli u svoje izvorne svjetovne kompozicije. Najpoznatiji kompozitori frotola bili su Bartolomeo Tromboncino i Marchetto Cara, koji su bili izuzetno popularni. Mada je Josquin des Prez komponirao neke od popularnih svjetovnih kompozicija (naprimjer, Scaramella i El Grillo) stilski frotole, mada ne po imenu. Ostali kompozitori su manje poznati, ali je bar njihovo ime preživjelo zahvaljujući Ottavianu Petrucciju, koji je uvrstio i njihova djela u svoje muzičke kolekcije. Drugi kompozitori frotola bili su: