Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Gladius (lat.) je vrsta hladnog oružja tipa mač koji su koristili legionari u rimskoj vojsci. Gladius je proistekao iz vrste kratkog mača koji su koristili Samniti i Iberi, modifikovan prema potrebama legija. Mač je postao dvosjekli, sa širokom i jako zašiljenom oštricom ali i dalje relativno kratak.
Veći i duži mač zahtijeva mnogo više prostora nego što je to način borbe u rimskoj vojsci omogućavao. Dakle, Rimljani su koristili ovakav mač jer je bio dovoljno mali kako bi se njime moglo efikasno rukovati u bliskoj borbi i ograničenom prostoru iza zida sačinjenog od štitova. To postaje još očiglednije kada vidimo formaciju testudo (kornjača) gdje su legionari bili potpuno zaklonjeni štitovima. Legionari su u borbi najčešće djelovali ubodom, jer se tako "najbrže ubija" (Vegetius).
Gladius je osim toga bio jedno od najčešće korištenih oružja u borbama organizovanim za zabavu koje su se održavale u amfiteatrima/arenama. Borci naoružani ovim mačem tako su i dobili svoje ime - gladijatori.
Prema predanju, Scipion Africanus, u vrijeme pohoda na teritorije današnje Španije kada je osvojio Cartago Nova (današnja Kartaga, na jugoistoku Španije), obećao je da neće razoriti grad ali je zatražio je od kovača u tom gradu, poznatim po vještini i kvaliteti izrade širom Iberije, da iskuju 100.000 mačeva gladius kako bi njima opremio svoje trupe. Upravo zbog svog hispanskog porijekla ovaj tip gladiusa je dobio ime gladius hispaniensis.