En komputiko, flosanta komo aŭ flosanta punkto aŭ glitkomo aŭ glitpunkto estas sistemo por prezentado en komputilo de reelaj nombroj kiuj povas esti tro grandaj aŭ tro malgrandaj por esti prezentitaj kiel entjeroj.
En la sistemo nombroj estas prezentataj proksimume kiel fiksita kvanto de gravaj ciferoj, skalitaj per eksponento. La bazo por la skalado estas kutime 2, 10 aŭ 16. Glitkoma prezento povas tial esti konsiderata kiel komputila uzo de scienca skribmaniero. La tipa nombro kiu povas esti prezentita akurate estas de formo
kie s estas la mantiso, havanta fiksitan kvanton de ciferoj p en bazo b kaj la frakcian punkton post la unua cifero;
aŭ ekvivalinte
kie r estas la entjera valoro de la tuta mantiso, ignorante enhavatan frakcian komon;
La valoroj z, s kaj e estas konservataj por ĉiu nombro aparte, la valoroj b kaj p estas konstantoj por la tuta sistemo de prezentado de nombroj kaj ne estas konservataj por ĉiu nombro aparte.
La eksponento e povas preni entjerajn valorojn en certaj limigoj por donita varianto de glitkomo, kaj povas esti kaj negativa kaj pozitiva.
La termino glitkomo estas pro tio en ĉi tia prezento la frakcia komo (dekuma punkto, aŭ, pli kutime en komputiloj, duuma punkto) povas kvazaŭ flosi aŭ gliti laŭ longo de la mantiso.
La avantaĝo de glitkoma prezento super fiksopunkta aritmetiko kaj entjera aritmetiko estas ke ĝi povas subteni multe pli larĝan limigon de valoroj.
Ĉiu glitkoma nombro estas racionala nombro ĝi estas prezentata kiel unu entjero dividita per la alia entjero. La bazo tamen difinas la frakciojn kiuj povas esti prezentitaj precize. Ekzemple 1/5 ne povas esti prezentita akurate kiel glitkoma nombro uzanta duuman bazo sed povas esti prezentita akurate uzante dekuman bazon.
La nombro estas normaligita se ĝia la plej signifa (maldekstra) cifero de mantiso estas ne nulo. Por duuma prezento kun bazo 2, ĉi tio signifas ke la plej signifa cifero de mantiso estas 1. Pro tio ke ĝi estas ĉiam la sama, eblas ne konservi ĝin, donante unu superfluan biton de precizeco en la sama memoro. Ĝi estas nomata kiel la latenta aŭ implica bito.
Iuj ne konsideras ĉi tiu uzadon de vorto "mantiso" al esti konforma, ĉar la mantiso estas tradicie difinita kiel la frakcia parto de logaritmo, dum kiam la karakterizo estas la entjera parto. Ĉi tiu terminaro venas de la logaritmaj tabeloj, kiuj estis reale tabeloj de mantisoj.