Gottesbeweis

Mit Gottesbewiis het me philosophisch versuecht, d Exischtenz vo Gott verschtandesmässig z bewiise. Es giit 4 Kategorie devo:

Dr ontologisch Gottesbewiis: Bewiisfüehrig uus em Gottesbegriff
Dr kosmologisch Gottesbewiis: Bewiisfüehrig uus em Dasiin von dr erschaffene Welt
Dr teleologisch Gottesbewiis: Bewiisfüehrig uus dr Zweckmässigkeit von dr Welt
Dr moralisch Gottesbewiis: Bewiisfüehrig uus em sittliche Bewusstsii

Nachfolgend drei Biischpil uus dr Spätantike, uus em Mittelalter und uus dr düütsche Klassik:

Dr Boethius (480 bis 525) isch en schpätrömische Staatsmaa und Philosoph gsii. Im Gegesatz zum Augustinus wo Theologii betriibe het und nur gfüehlsmässigi Hingab an Gott, nit aber Neugier befürwortet het, het dr Boethius die theologischi Philosophii begründet. Gott, het er gsagt, chönni nebscht em Glaube auch dur verschtandesmässigi Analyse erfasst und ergründet werde. Eine vo dene Bewiise: Dr Mensch erreicht irdisch nur unvollkommnigs Glück. Uus dr Exischtenz vo unvollkommnigem Glück chann aber logisch abgleitet werde, dass es auch s vollkommene muess gää, und das in dr innige Verbindig mit Gott. Siini Schrift dezue: De consolatione philosophiae.

Dr Thomas von Aquin het z. B. en teleologische Bewiis entwicklet: Gott als Geschtaltigskraft und Bewegigskraft von dr Materie. Er isch dr unbewegti Beweger, wo die letschti Ursach vo allem Bewegte uuf dr Welt isch. Dr Thomas will z. B. so die schiinbare Widerschprüch vo Glaube und Wisse überwinde. Inkarnation vom menschliche Geischt und Bewusstsii dur Gott, über d Vermittlig vom Heilige Geischt, isch en wiitere scholastische Gottesbewiis.

Dr Georg Wilhelm Friedrich Hegel, en wegem dialektische Materialismus, won er nur s methodische Grüscht drzue gliiferet het, viilfach als Vorriiter vom materialistische Atheismus verkannte Philosoph, isch im Grund en religiöse Mensch gsii, wo ebefalls en metaphyisische Gottesbewiis formuliert het: Gott vor de Schöpfig isch de rein logisch Begriff. De säb Gott muess sich, wil sis Wese i me logisch notwendige Prozess bestoht, offebare. Die Offebarig oder Entüsserig vo sich selber isch d Welt und isch em Gott sin Sohn.