Impresionismu | ||||
---|---|---|---|---|
movimientu artísticu, género artístico (es) , movimiento pictórico (es) y estilu artísticu | ||||
| ||||
L'impresionismu ye un movimientu artísticu[1] definíu primeramente pa la pintura impresionista, a partir del comentariu despreciatible d'un críticu d'arte (Louis Leroy) ante'l cuadru Impresión, sol naciente de Claude Monet, generalizable a otros espuestos nel salón d'artistes independientes de París ente'l 15 d'abril y el 15 de mayu de 1874 (un grupu nel que taben Camille Pissarro, Edgar Degas, Pierre-Auguste Renoir, Paul Cézanne, Alfred Sisley y Berthe Morisot).
Anque l'axetivu «impresionista» aplicóse pa etiquetar productos d'otres artes, como la música (impresionismu musical —Debussy—) y la lliteratura (lliteratura del Impresionismu —hermanos Goncourt—),[2] les sos particulares traces definitories (lluz, color, pincelada, plenairismo) facer de bien mala estensión, inclusive pa otres artes plástiques como la escultura (Rodin)[3] y l'arquiteutura;[4] talmente que suel dicise que l'Impresionismu en sentíu estrictu namái puede dase en pintura y quiciabes en fotografía (pictorialismo) y cine (cine impresionista francés o première avant-garde: Abel Gance, Jean Renoir —fíu del pintor impresionista Auguste Renoir—).[5]
El movimientu plásticu impresionista desenvolver a partir de la segunda metá del sieglu XIX n'Europa —principalmente en Francia— carauterizáu, a les traces, pol intentu d'afigurar la lluz (la impresión» visual) y l'intre, ensin reparar na identidá d'aquello que la proyeutaba. Esto ye, si los sos antecesores pintaben formes con identidá, los impresionistes pintaben el momentu de lluz, más allá de les formes que subyacen baxu este. Foi clave pal desenvolvimientu del arte posterior, al traviés del posimpresionismu y les vanguardies.