Landare-zuntza landare eta zuhaitzetatik lortutako zuntz-materiala da, hainbat arloetan erabilia da, besteak beste, ehungintzan, papergintzan eta eraikuntzan. Indartsuak, arinak eta biodegradagarriak dira, zuntz sintetikoen alternatiba jasangarria eta ekologikoa izanik, ingurumen-inpaktu txikiagoa baitute.
Zuntzak erabiltzen dituzten gizakien ebidentzia zaharrenetako bat Goi Paleolito garaikoa da, duela 40.000 eta 10.000 urte artekoa. Garai honetako ebidentzia arkeologikoek iradokitzen dute gizakiek landare-zuntzak erabiltzen zituztela, lihoa kasu, sokak eta hariak sortzeko hainbat helbururekin, hala nola arropa, saskiak eta sareak egiteko.[1] Egipto, India eta Txinako antzinako zibilizazioak bereziki garrantzitsuak izan dira landare-zuntzen teknologiaren garapenean, zuntz nagusiak lihoa, zeta eta kotoia izanik. Harrezkeroztik, gaur egun ere, landare-zuntzek aukera herrikoi eta iraunkorra izaten jarraitzen dute.