Liza je razgradnja ćelijske membrane, često od strane virusnog, enzima ili osmotskim (to jest, "litskim", liznim) mehanizmima koji kompromituju integritet. Tečnost koja sadrži sadržaj liziranih ćelija naziva se „lizat“. U molekulskobiološkim, biohemijijskim i citološkim laboratorijama, ćelijske kulture mogu biti podvrgnute lizi u procesu prečišćavanja njihovih komponenti, kao u prečišćavanju proteina, ekstrakciji DNK, ekstrakciji RNK ili u prečišćavanju organela.
Mnoge vrste bakterija podliježu lizi enzimom lizozimom, koji se nalazi u životinjskoj pljuvački, bjelancetu i drugim sekretima.[1] Fagolitski enzimi (lizin) proizvedeni tokom infekcije bakteriofagom odgovorni su za sposobnost ovih virusa da liziraju bakterijske ćelije.[2] Penicilin i srodni β-laktamski antibiotici uzrokuju smrt bakterija putem enzimski posredovane lize koja se javlja nakon što lijek uzrokuje da bakterija formira defektni ćelijski zid.[3] Ako je ćelijski zid potpuno izgubljen i penicilin je korišten na gram-pozitivne bakterije, tada se bakterija naziva protoplast, ali ako je penicilin korišten na gram-negativne bakterije , tada se naziva sferoplast.