Machu Picchu [ˌmɑtʃu ˈpiktʃu] (Quechua Machu Pikchu, „alte Gipfel“) isch e guet erhalteni Ruinestadt z Peru. D Inka hend di Stadt im 15. Jahrhundert ufere Höchi vo 2430 Meter ufeme Bärgrügge zwüsched de Gipfel vom Huayna Picchu und em Bärg Machu Picchu. Si liit i den Ande über em Urubambatal, 75 Kilometer nordwestlich vo de Stadt Cusco. Die terrasseförmigi Stadt isch früehner, aber au hüt no über e schmale Bärgpfad mit ere chlynen Aalag im Gipfelbereich vom Huayna Picchu verbunde. Zuedäm isch si über di verglychswys grössere Inka-Pfad mit Cusco, de Hauptstadt vom ehemalige Inkariich, und de Ruine vo Llactapata verbunde.
Buut worden isch d Stadt luut ere Theory ums Jahr 1450 uf Befähl vom Inka-Herrscher Pachacútec Yupanqui, wo vo 1438 bis 1471 regiert het. Er het d Grundlage für d Usdehnig vom mächtigen Inkariich gschaffe und het de Kult vom Sunnegott Inti yygfüehrt.
D Stadt het us 216 Steibuute bestande, wo uf Terrasse gläge und mit eme System vo Stääge verbunde gsi sind. Di meiste Terrasse sind mit irne i d Muure yybuute chlyne Wasserablauföffnige und öppe 3000 Stufe bis hüt erhalte blibe. Au d Kanalverbindig vo de Wasserquälle usserhalb vo de Stadt zu de kaskadeförmig gstafflete Brunnebecki, d Ussemuure vo de Tämpel und di zum Teil mehrgschossige Wohnbuute chamer hüt no gseh. Si sind voll funktionsfähig und zum Teil i de letschte Jahr nahdisnah i de Buuwys vo de Inka rekonstruiert worde.[1]
D Forschig gaht hüt devoo uus, dass emal bis zu 1000 Menschen hend chönne i de Stadt läbe.[1] D Aalag, wo ursprünglich en hüt unbekannte Name gha het, isch nach eme nööche Bärggipfel benännt. Teil vo de Stadt und di für d Landwirtschaft gnutzte Terrasse ligged am Fuess vom „alten Gipfels“. Hinder irem anderen Änd raget de „jungi Gipfel“ (Huayna Picchu) zuckerhuetförmig in Himmel. Uf dem Gipfel gits e chlyni Aalag, wo vo de Stadt über e chlyne Bärgpfad erreichbar isch.
De amerikanische Archäolog Hiram Bingham het Machu Picchu 1911 entdeckt. Spöter het er es Buech drüber gschribe und im «National Geographic Magazine» drüber brichtet, was d Ruinestadt berüehmt gmacht het. Syt 1983 ghört si sowohl zum UNESCO-Wältkultur- und Wältnaturerb.