Major je oficirski čin u vojsci. Predstavlja prvi čin među višim oficirima. U većini zemalja major komanduje bataljonom ili divizionom, četom u specijalnim jedinicama, ali obavlja i određene komandno-štabne dužnosti u jedinicama ranga bataljona i puka. Također, u većini armija dobijanje čina majora je povezano sa polaganjem ispita ili završenom odgovarajućom visokom školom.
Javlja se prvi put u 16. vijeku, međutim, tek tokom građanskog rata u Engleskoj (1642-1651) uvršten je po prvi put među oficirske činove. Do 19. vijeka u upotrebi je u svim armijama sa engleskog govornog područja i u još nekim drugim. Čin majora se do tog vremena razvio u prvi komandni (štapski) čin, pre nego čin zapovednika na bojnom polju, za razliku od čina kapetana koji je ostao podređen i namenjen oficirima - zapovjednicima jedinica na nivou čete. U srpskoj vojsci je uveden 1830. Uglavnom u svim armijama se sastoji od jedne zvjezdice i trake koja označava višeg oficira.
U ratnoj mornarici čin majora odgovara činu kapetana korvete.[1]