O pannacionalismo é unha forma de nacionalismo asociado a un territorio nacional reivindicado que non corresponde coas fronteiras políticas existentes. O concepto comparte as premisas nacionalistas xerais de que a nación é unha unidade fundamental da vida social humana e que é a única base lexítima para o estado. O pannacionalismo recoñece as raíces comúns, a miúdo marcadas por unha lingua ou familia lingüística ou un acontecemento histórico singular, que distingue o pobo en cuestión dos outros e recoñece entre os seus habitantes costumes semellantes.
Algúns pannacionalismos, como o panxermanismo para os alemáns, poden considerarse un único grupo étnico (austríacos, suízos de lingua alemá e outros poden ou non identificarse como "alemáns"). Para os adeptos do panturquismo, pola contra, a supresión das identidades nacionais ou étnicas separadas dos pobos túrquicos non turcos, como os casacos de Casaquistán e o pobo de Kirguizistán, é moito menos aceptada polos non adeptos da ideoloxía. Ao se esforzar para crear un imperio panturco ou panislámico, os turcos otománs realizaron un xenocidio de todos os non turcos e especialmente os non musulmáns no primeiro xenocidio do século XX, o xenocidio armenio, que aínda non foi recoñecido por Turquía.[1]