Salamis

Salamis
Ilustracja
Wizja artystyczna przedstawiająca „Salamis”, gdyby został ukończony i przejęty przez marynarkę niemiecką.
Klasa

drednot

Historia
Położenie stępki

23 lipca 1913

Wodowanie

11 listopada 1914

Zamówiony dla  Wasilikon Naftikon
 Kaiserliche Marine
Los okrętu

złomowany w 1932

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

19 500 t
(19 200 długich ton;
21 500 krótkich ton)

Długość

173,71 m

Szerokość

25 m

Zanurzenie

7,6 m

Napęd
18 kotłów typu Yarrow
turbiny AEG
3 śruby
40 000 shp
Prędkość

maksymalna 23 węzły

Uzbrojenie
8 × 356 mm (4 × II)
12 × 152 mm w kazamatach
12 × 75 mm
5 × 500 mm wyrzutnie torpedowe
Opancerzenie
burta: 100–250 mm
pokład: 73 mm
barbety: 250,8 mm
wieże: 250,8 mm

Salamis (gr. Σαλαμίς lub Σαλαμινία) – pancernik (drednot), zamówiony dla marynarki wojennej Grecji w stoczni AG Vulcan w Hamburgu w 1912 roku. Zamówiono go w odpowiedzi na ekspansję morską Imperium Osmańskiego rozpoczętą w roku 1911. Okręt miał mieć długość 173,7 metra, uzbrojenie główne miało się składać z ośmiu dział kalibru 356 mm, a prędkość maksymalna miała wynosić 23 węzły. Nazwa „Salamis” odnosiła się do greckiego zwycięstwa nad flotą perską w bitwie pod Salaminą w 480 roku przed naszą erą.

Stępkę okrętu położono 23 lipca 1913 roku, kadłub zwodowano 11 listopada roku następnego. Prace wstrzymano w grudniu 1914 roku, kilka miesięcy po wybuchu I wojny światowej. Niemiecka marynarka wykorzystywała nieukończoną jednostkę jako pływające koszary w Kilonii. Uzbrojenie dla okrętu zamówiono w amerykańskich zakładach Bethlehem Steel i nie mogło zostać dostarczone z powodu brytyjskiej blokady Niemiec. W wyniku tego Bethlehem Steel sprzedało działa przeznaczone dla okrętu Wielkiej Brytanii, uzbrojono nimi cztery monitory typu Abercrombie. Okręt pozostawał nieukończony także po wojnie i był przedmiotem arbitrażu międzynarodowego, którego decyzją w końcu został przyznany stoczni. Kadłub zezłomowano w 1932 roku.


Developed by StudentB