Sekularisme

Sekularisme is die beginsel van pogings om menslike sake te bedryf gebaseer op naturalistiese oorwegings, onbetrokke by godsdiens. Uit ‘n filosofiese oogpunt poog sekularisme die lewe interpreteer op beginsels wat slegs uit die materiële wêreld geneem is, sonder om godsdiens te gebruik.

Sekularisme is intellektueel gewortel van van Griekse en Romeinse filosowe soos Zeno van Citium en Markus Aurelius; van denkers soos John Locke, Denis Diderot, Voltaire, Baruch Spinoza, James Madison, Thomas Jefferson en Thomas Paine; en van meer onlangse vrydenkende ateïste soos Matthew W. Dillahunty, Robert Ingersoll, Bertrand Russell en Christopher Hitchens. Dit verskuif die fokus van godsdiens na ander 'tydelike' en 'wêreldse' dinge, met die klem op die natuur, rede (redenasie), wetenskap en ontwikkeling.

Sekularisme word meestal beskou as die skeiding van godsdiens van burgerlike sake en die staat en kan uitgebrei word na 'n soortgelyke posisie wat poog om die rol van godsdiens in enige openbare sfeer te verwyder of te verminder.^[1] Die term "sekularisme" het 'n wye reeks betekenisse, en in die mees skematiese, kan dit enige standpunt insluit wat die sekulêre in enige gegewe konteks bevorder.^[2][3] Dit kan antiklerikalisme, ateïsme, naturalisme, nie-sektarisme, neutraliteit oor godsdiensonderwerpe, of die volledige verwydering van godsdienstige simbole van openbare instellings beteken.^[4]

Sekularisme kan ook gedefinieer word as om elke godsdiens gelyk te behandel en gelyke fasiliteite te bied.

As 'n filosofie poog sekularisme om lewe te interpreteer op grond van beginsels wat uitsluitlik van die materiële wêreld afgelei is, sonder 'n beroep op godsdiens. Dit verskuif die fokus van godsdiens na "tydelike" en materiële aangeleenthede.^[5]

Daar is duidelike tradisies van sekularisme in die Weste, soos die Franse, Benelux-Duitse, Turkse en Amerikaanse modelle, en verder, soos in Indië,^[4] waar die klem meer op gelykheid voor die reg en staatsneutraliteit eerder as kombers skeiding is. Die oogmerke en argumente ter ondersteuning van sekularisme verskil baie, wat wissel van bewerings dat dit 'n deurslaggewende element van modernisering is, of dat godsdiens en tradisionele waardes agterlik en verdelend is, tot die bewering dat dit die enigste waarborg van vrye godsdiensoefening is.

1. ↑ Luke W. Galen. The Nonreligious: Understanding Secular People and Societies. Oxford University Press, 2016. bl. 22-23
2. ↑ "Secularism". A Dictionary of Atheism. (2016). Oxford University Press. 
3. ↑ John R. Shook, The Oxford Handbook of Secularism. Oxford University Press, 2017. bl. 10
4. ↑ ^{4,0 4,1} Hashemi, Nader (2009). "Secularism". The Oxford Encyclopedia of the Islamic World. Oxford: Oxford University Press. ISBN 9780195305135. 
5. ↑ Roznai, Yaniv (7 Junie 2017). "Negotiating the Eternal: The Paradox of Entrenching Secularism in Constitutions". Michigan State Law Review (in Engels). Social Science Research Network. 253: 324. SSRN 2982275. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Augustus 2022. Besoek op 22 Augustus 2022., citing Domenic Marbaniang