Shiv'ah

Shiv'ah (hebreeraz: שִׁבְעָה‎, šīvʿā, euskaraz: «zazpi») judaismoaren dolu-aldiaren tradizioa da, ahaidetasunaren lehen zazpi mailetarako (aita, ama, semea, alaba, anaia, arreba edo emaztea; aitona-amonak eta bilobak ez dira sartzen) egiten dutena. Hildakoa hogeitahamar egun baino gutxiagoko haurtxoa bada, ez dute egiten.^[1]

Hildakoaren ehorzketan, lehen mailako senideek beren gain hartzen dute hildakoaren senidearen (hebreeraz: אבל‎, avel)) estatusa. Estatu horrek astebete irauten du, eta denbora horretan familiako kideak etxe batean bildu ohi dira eta bisitak jasotzen dituzte.

Lehen egunean, ohitura da hildakoaren seniderentzat beren janaria ez jatea. Ohitura da bizilagunek lehen janaria ematea,^[2] seudat havra'ah (hebreeraz: עודת הבראה‎) deritzona, arrautzak eta dilistak.

Eskuarki, ez da agurrik trukatzen, eta bisitariak zain egoten dira, hildakoaren senideek elkarrizketa has dezaten. Normalean, bisitariek erruki hitz tradizionalak errezitatzen dituzte: HaMakom ienajem etjem beToj shear avelei tzion virushalaim, honela itzultzen dena: Omnipresente Sion eta Jerusalemgo beste mingarriekin batera berreskura zaitzake. Hildakoaren senideak elkarrizketa hasi ondoren, bisitarientzat egokia da hildakoari buruz hitz egitea, bere bizitzako istorioak partekatuz.^[3]

1. ↑ Rabinowicz, Harry. A Guide to Life — Jewish Laws and Customs of Mourning. Londres: Jewish Chronicle Publications, 57 or..
2. ↑ Kitzur Shulchan Aruch 205:7
3. ↑ Lamm, Maurice. (1969). The Jewish Way in Death and Mourning. Middle Village, N.Y.: Jonathan David Publishers ISBN 0-8246-0126-2..