Tueddiad neu ideoleg o fewn y mudiad llafur yw syndicaliaeth sydd yn pleidio gweithredu uniongyrchol gan y dosbarth gweithiol er mwyn trosglwyddo perchnogaeth a rheolaeth ar foddion cynhyrchu a dosbarthu i'r undebau llafur.[1] Ei nod felly yw ysgogi rhyfel dosbarth a dymchwel y drefn gyfalafol sydd ohoni, gan gynnwys y wladwriaeth, i ennill rheolaeth gyfan gan y gweithwyr, drwy ddulliau chwyldroadol yn hytrach na diwygiadau neu'r broses seneddol. Mae syniadaeth syndicalaidd yn cyfuno damcaniaethau Marcsaidd ac anarchaidd, ac yn gwrthod yr agwedd dotalitaraidd ar gomiwnyddiaeth. Mewn cyferbyniad â sosialwyr eraill, canolbwyntia syndicalwyr ar drefnu'r dosbarth gweithiol drwy undebau llafur yn hytrach na phleidiau gwleidyddol.
Blodeuai'r mudiad syndicalaidd yn Ffrainc ar ddechrau'r 20g, a chafodd ddylanwad mawr hefyd yn Sbaen, yr Eidal, ac America Ladin.