Totalitarisme

Josef Stalin en Adolf Hitler, leiers van onderskeidelik die Sowjetunie en Nazi-Duitsland, word histories beskou as hoofde van die staat wie se vorm van regering totalitêr was.

Totalitarisme (of totalitêre regering) verwys na ‘n ideologie waarvolgens die owerheid geen beperkinge erken vir sy mag nie, en daarna strewe om elke aspek van publieke en private lewe te reguleer, sover dit uitvoerbaar is.[1] Totalitêre regimes behou politieke mag deur 'n allesomvattende propaganda deur middel van politiekbeheerde massamedia-uitsendings, ’n enkele party wat dikwels gekenmerk word deur persoonskultusse, beheer oor die ekonomie, regulering en beperking van spraakvryheid, massamonitering, en wydverspreide aanwending van terreur.

Die konsep totalitarisme het vir die eerste keer uitdrukking gevind in die 1920's by die Italiaanse fasciste. Die konsep het prominensie verkry in Westerse anti-kommunistiese politieke diskoers in die tydvak van die Koue oorlog, ten einde veronderstelde ooreenkomste tussen Nazi-Duitsland en ander fascistiese regimes enersyds, en die Sowjet-kommunisme andersyds uit te lig.[2][3][4][5][6]

  1. Robert Conquest Reflections on a Ravaged Century (2000) ISBN 0-393-04818-7, bladsy 74
  2. Andrew Defty, Britain, America and Anti-Communist Propaganda 1945-1953: The Information Research Department, 2007, hoofstukke 2-5
  3. Achim Siegel, The totalitarian paradigm after the end of Communism: towards a theoretical reassessment, 1998, bladsy 200 "Konsepte van totalitarisme het die wydste aansien geniet met die hoogtepunt van die Koue Oorlog. Sedert die laat-1940's, veral sedert die Koreaanse oorlog, is dit saamgevat in ‘n verreikende, selfs baasspelende ideologie, waardeur die politieke elite van die Westerse wêreld gepoog het om die bedeling tydens die Koue Oorlog te verklaar en selfs te regverdig"
  4. Nicholas Guilhot, The democracy makers: human rights and international order, 2005, bladsy 33 "Die opposisie tussen die Weste en Sowjet-totalitarisme is dikwels aangebied as ‘n opposisie beide moreel en epistemologies tussen waarheid en valsheid. Die demokratiese, sosiale en ekonomiese aansprake van die Sowjetunie is tipies beskou as "leuens" en as die produk van ‘n doelbewuste en veelvormige propaganda... In hierdie konteks was die konsep totalitarisme op sigself ‘n bate, aangesien dit die omskakeling van vooroorlogse anti-fascisme na naoorlogse anti-kommunisme gefasiliteer het.
  5. David Caute, Politics and the novel during the Cold War, 2009, bladsye 95-99
  6. George A Reisch, How the Cold War transformed philosophy of science: to the icy slopes of logic, 2005, bladsye 153-154

Developed by StudentB