Varmokondukto aŭ vamodifuzo estas procezo de varmotransdono bazita sur rekta kontakto inter la korpoj (sen interŝanĝo de materio), laŭ kiu varmo fluas el korpo de pli alta temperaturo al alia de malsupra temperaturo[1]. La fizika kvanto de la materialo, kiu permesas determini ĝian kapablon transdoni varmon estas la "termika konduktivo"[2]. La la inversa kvanto de la termika konduktivo estas la "termika rezistivo", kiu estas la kapablo de tia materialo por kontraŭstari la pason de varmo.
La varmotransigo inter du korpoj aŭ inter diversaj partoj de korpo estas la interŝanĝo de interna energio, kiu estas kombinaĵo de kineta energio kaj potenciala energio de iliaj mikroskopaj eroj: molekuloj, atomoj kaj elektronoj. La termika konduktivo de materialo dependas de ĝia mikroskopa strukturo: en fluido ĝi dependas ĉefe de hazardaj kolizioj de molekuloj; en solido ĝi dependas de la interŝanĝo de liberaj elektronoj (plejparte en metaloj) aŭ de la vibroj de ĝiaj mikroskopaj partikloj (en ne-metalaj materialoj)
Pri la simpligita statika fluo de varmo rilate al la unudirekta kazo, la transdonita varmo inter du surfacoj estas proporcia al la areo perpendikulara al varmofluo, la konduktivo de la materialo kaj la temperaturodiferenco, kaj estas inverse proporcia al ilia interspaco:
kie