Violonchelu | ||
---|---|---|
Tesitura | ||
Carauterístiques | ||
Clasificación | Instrumentu de cuerda estregada | |
Instrumentos rellacionaos | ||
Músicos |
| |
[editar datos en Wikidata] |
El violonchelu o violoncello (embrivíu de cutiu el primer términu so la forma chelo) ye un instrumentu musical de cuerda estregada, perteneciente a la familia del violín. Nel senu d'esta familia de instrumentos d'orquesta, pol so tamañu y el so rexistru, el violonchelu ocupa un llugar asitiáu ente la viola y el contrabaxu. Ye unu de los instrumentos básicu y fundamental de la orquesta dientro del grupu de les cuerdes, realizando de normal les partes graves, anque la so versatilidad tamién dexa a los instrumentistes que lu toquen interpretar partes melódiques. Tradicionalmente ta consideráu como unu de los instrumentos de cuerda que más se paecen a la voz humana.[1][2]
A lo llargo de la historia de la música compunxéronse munches obres pa violonchelu por cuenta de la so gran importancia dientro del panorama musical al ser este un instrumentu básicu en munches formaciones instrumentales (sobremanera en cuartetos).
Según la RAE, al ejecutante d'un violonchelu llámase-y «violonchelista»,[3] «violoncelista»[4] o «chelista».[5] El violonchelista toca'l violonchelu sentáu sobre una siella o un taburete, calteniendo'l so instrumentu suxetu ente les piernes (sofitándolo nel suelu per mediu d'un tarmu de metal llamao pica, puntal, espiga o pívot) y estregando un arcu coles cuerdes.