Anticosti

Anticosti Inheemse naam: l'Île d'Anticosti
Anticosti - foto geneem deur die satelliet Landsat
Geografie
Ligging	Sint-Laurensrivier
Koördinate	49°30′N 63°00′W / 49.500°N 63.000°W / 49.500; -63.000
Argipel	Anticosti
Oppervlakte	7 892,15 vk km  300 m
Administrasie
Kanada
Provinsie	Quebec
Hoofstad	Port-Menier
Grootste stad	Port-Menier (263)
Demografie
Bevolking	240

Anticosti (Frans: l'Île d'Anticosti) is 'n kaal, rotsagtige, woudbedekte gruis-en-sand eiland by die uitmonding van die Saint-Laurentrivier in die Golf van Sint-Laurens, in die provinsie Quebec (Kanada). Anticosti is in 2023 deur Unesco as wêrelderfenisgebied gelys.

Anticosti word in die noorde van die Côte-Nord-gewes van Québec (die Labrador-skiereiland) geskei deur die Jacques Cartier-seestraat en in die suide deur die Honguedo-seestraat van die Gaspé-skiereiland.

Met 'n lengte van 217 kilometer, 'n breedte wat wissel tussen 16 en 48 kilometer en 'n oppervlak van 7 892,52 km², is die eiland taamlik groot en oortref dit met sy oppervlakte van meer as 7 900 vierkante kilometer dié van die provinsie Prins-Edward-eiland. Die eiland is ook die 90ste grootste eiland ter wêreld en die 20ste grootste eiland in Kanada.

Anticosti is met 'n bevolking van 240 inwoners yl bevolk. Die grootste bevolking word in die dorpie Port-Menier op die westelike punt van die eiland aangetref en bestaan hoofsaaklik uit die opsigters van die verskeie vuurtorings wat deur die Kanadese regering daar opgerig is. Die kus is rotsagtig en gevaarlik, en daar is slegs twee veilige hawens: Ellis-baai en Fox-baai. Die grootste meer op die eiland is die Wickenden-meer wat die Jupiter-rivier voer.

Anticosti is in 1534 deur Jacques Cartier ontdek en later deur koning Lodewyk XIV van Frankryk aan Louis Joliet geskenk as beloning vir die ontdekking van die Mississippirivier. Die eiland het tot 1763 in die besit van die Joliet-gesin gebly; in daardie jaar het die kolonie van Newfoundland en Labrador Anticosti geannekseer. Kanada het die eiland in 1774 herwin.

Die houtbedryf het op die eiland tot in 1972 gefloreer, daarna het dit tot 'n belangrike jagbestemming ontwikkel. Vissers doen ook gereeld op die eiland aan.