Die Nederlandse Goue Eeu (Nederlands: Gouden Eeuw), verwys na 'n periode in die geskiedenis van die Noordelike Nederlande, wat toe die Republiek der Zeven Verenigd Nederlande gevorm het. Gedurende hierdie tydperk, wat rofweg met die 17de eeu ooreenkom, ondervind die land 'n bloeiperiode op die gebied van handel, wetenskap en kuns. Die Republiek bereik 'n vooraanstaande militêre posisie in Europa, veral wat sy vloot en seemag betref.
1602, toe die Vereenigde Oostindische Compagnie gestig is, word soms as die beginpunt van die Goue Eeu beskou. Gedurende die grootste deel van die daaropvolgende eeu ondervind die land merkwaardige ekonomiese groei, maar teen die rampjaar van 1672 was die Goue Eeu verby sy hoogtepunt.
Die Nederlandse kultuur het ook in hierdie tydperk 'n renaissance beleef. Teen die einde van die 17de eeu het konflikte met buurmoondhede sowel as 'n dalende ekonomiese invloed egter die einde van die tydperk gelei. Die proses waardeur die Nederlandse Republiek gedurende die era een van die voorste maritieme en ekonomiese moondhede van die wêreld geword het, is deur die historikus K. W. Swart as die "Nederlandse Wonder" verwys.[1] Die term "Nederlandse Goue Eeu" was omstrede in die 21ste eeu as gevolg van die uitgebreide Nederlandse betrokkenheid by slawerny en kolonialisme gedurende die tydperk, en dit is deur verskeie museums in Nederland, insluitend die Amsterdam Museum, afgespeel.[2][3]