Back Monophysitismus ALS Monofisismo AN مونوفيزية Arabic مونوفيزيه ARZ Monofisismu AST Monofizitizm Azerbaijani Монафізіцтва Byelorussian Монофизитство Bulgarian একপ্রকৃতিবাদ Bengali/Bangla Monofisisme Catalan
| Deel van ’n reeks oor |
| Oosterse Ortodoksie |
|---|
 |
| Geskiedenis |
|
Oosters-Ortodokse Kerk Nicea I • Konstantinopel I • Efese • Chalcedon • Konstantinopel II • Konstantinopel III • Nicea II |
| Oosters-Ortodokse kerke |
|
Ekumeniese Patriargaat van Konstantinopel Grieks-Ortodokse Kerk van Alexandrië Grieks-Ortodokse Kerk van Antiogië Grieks-Ortodokse Patriargaat van Jerusalem Russies-Ortodokse Kerk Georgies-Ortodokse en Apostoliese Kerk Serwies-Ortodokse Kerk Roemeens-Ortodokse Kerk Bulgaars-Ortodokse Kerk Kerk van Siprus Kerk van Griekeland Pools-Ortodokse Kerk Ortodokse Kerk van Albanië Ortodokse Kerk van Tsjeggië en Slowakye (Ortodokse Kerk in Amerika) |
| Geloof |
| Askese • Diofisitisme • Eerste onder gelykes • Heilige liturgie • Ikonografie • Jesusgebed • Kruisteken • Miafisitisme • Monofisitisme • Monoteletisme • Nestorianisme • Raskolniki • Teose • Teotokos |
Monofisitisme (van die Griekse monos, "enkele", en physis, "natuur") is die Christologiese standpunt dat Jesus net een enkele, goddelike natuur het. Dit staan teenoor duofisitisme, waarvolgens Christus twee nature behou het ná die vleeswording, een goddelik en een menslik.
Die term verwys histories na die posisie van die kerke (veral in Egipte en in ’n mindere mate Sirië) wat die Konsilie van Chalcedon van 451 verwerp het. Die meer gematigde lede van dié groep handhaaf ’n miafisitiese teologie, wat die geloof geword het van die Oriëntaal-Ortodokse kerke. Hulle glo dat Christus net een natuur het wat menslik én goddelik is. Baie van laasgenoemde kerke verwerp die naam "monofisities", maar dit word dikwels vir hulle gebruik in historiese geskrifte.
Ná die Konsilie van Chalcedon het die monofisitiese kwessie (saam met politieke en nasionalistiese faktore) gelei tot ’n blywende skeuring tussen die Oosterse kerke aan die een kant en die Westerse en Oosterse Ortodokse kerke aan die ander kant. Die Christologiese konflik tussen monofisitisme, duofisitisme en die subtiele verskille tussen die twee het van die 3de tot die 8ste eeu geduur en was ’n groot kwessie by al die ekumeniese konsilies buiten die eerste twee.
Die meeste hedendaagse Christene behoort tot die sogenaamde "Chalcedoniese" kerke – die Rooms-Katolieke Kerk, die Oosters-Ortodokse Kerk en die tradisionele Protestantse kerke (dié wat die eerste vier ekumeniese konsilies aanvaar). Hulle beskou monofisitisme as ’n dwaalleer.