Polane

Die naam Polane verwys na twee Slawiese stamme:

Die westelike Polane (Pools: Polanie) was die magtigste van die Wes-Slawiese stamme in die gebied van die huidige Pole en het ook hulle naam aan die land gegee. Tydens die groot volksverhuisings het Slawiese groepe vanuit Oos-Europa weswaarts tot by die Elbe-rivier en suidwaarts tot by die Balkan-skiereiland uitgebrei. Die Wes-Slawe het hulle omstreeks die 6de eeu onder meer in die gebied tussen die Oder- en die Weichsel-rivier gevestig, met Gnesen (Gniezno) as een van hulle beduidendste nedersettings. Hulle het vinnig tot die magtigste stam in die gebied ontwikkel en is deur 'n dinastie geregeer wat later as Piaste sou bekend staan.

Vors Mieszko I het tot by die einde van die 10de eeu daarin geslaag om alle Poolse stamme onder sy heerskappy te verenig, te kersten en 'n staat te stig waarna vanaf die 11de eeu as Pole verwys is. Sy seun Bolesław I het die sentrale gesag gevestig en koning van Pole geword.

Die historiese bronne verwys ook na oostelike Polane of Poljane wat in die gebied rondom die Pripjat-rivier in die huidige Belarus en rondom Kiëf (nou Kijif) gewoon het. Hulle het gedurende die staatwording van die Kiëf-Roes met ander Oos-Slawiese stamme versmelt.

Die term Polane is oorspronklik van Polan afgelei wat in die Oudslawiese taal na 'n veldbewoner verwys het. Die etimologie van die naam insinueer dat die Polane 'n oorwegend agrariese bevolking was. Ook in die moderne Slawiese tale beteken pole "veld".