Polimeermorfologie behels die bestudering van die strukture en verwantskappe van polimere op 'n skaal groter as die molekulêre struktuur. Die studie van hierdie verskynsel en die vermoë om die rangskikking van molekules op groter skaal te beskryf is belangrik omdat dit die eienskappe van die materiaal baie beïnvloed. So 'n rangskikking kan as amorf, kristallyn of semi-kristallyn geklassifiseer word.
Polimere besit in die algemeen 'n komplekse morfologie, wat afhang van hul molekulêre struktuur en verwerkingsparameters. Hul morfologie word selfs meer kompleks wanneer hulle met vesels, halfgeleidende komponente of ander polimere gemeng word. Dit is reeds vasgestel dat strukture van polimere die verwerkingsveranderlikes saam met hul meganiese en fisiese eienskappe weerspieël. Die eienskappe van polimere hang dus af van hul prosesgeskiedenis, chemiese samestelling en die gevolglike morfologie.[1]
{{cite book}}
: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)