Spontane splyting

Spontane splyting is kernsplyting as deel van 'n vervalproses wat veral vir aktiniede en transurane elemente al hoe belangriker word namate die atoommassa toeneem. Spontane fisie word veroorsaak deur 'n te hoë, positiewe elektriese lading ten opsigte van die aantal neutrone in die kern. Daardeur kan die afstoting tussen die positief gelaaide protone nie meer vergoed word deur die sterk kernkrag tussen protone en neutrone nie. By spontane splyting val die hele kern in twee nuwe kerne uiteen. Hierdie nuwe kerne het 'n atoomgetal en 'n massanommer wat rofweg die helfte bedra van die moederkern, hoewel een van die dogterkerne in die reël 'n stuk swaarder is as die ander.

Voorbeelde:

${\displaystyle {}_{\ 92}^{238}{\rm {U}}\ {\xrightarrow {sf}}{}_{\ 54}^{140}{\rm {Xe}}+{}_{38}^{96}{\rm {Sr}}+2\ {}_{0}^{1}{\rm {n}}}$

of

${\displaystyle {}_{\ 92}^{238}{\rm {U}}\ {\xrightarrow {sf}}{}_{\ 51}^{133}{\rm {Sb}}+{}_{\ 41}^{102}{\rm {Nb}}+3\ {}_{0}^{1}{\rm {n}}}$

sf = spontaneous fission