Die Verdrag van Lissabon (ook bekend as die Hervormingsverdrag) is 'n internasionale ooreenkoms wat op 13 Desember 2007 in Lissabon onderteken is en die werking van die Europese Unie (EU) beïnvloed. Die verdrag is deur alle lede van die EU bekragtig en het van krag geword op 1 Desember 2009. Die verdrag het die Verdrag van die Europese Unie (Maastricht, 1992) en die Verdrag van die stigting van die Europese Gemeenskap (Rome, 1957) gewysig.
Aansienlike veranderinge sluit die volgende in:
Die gekonstateerde doel van die verdrag is "om die proses wat deur die Verdrag van Amsterdam (1997) en die Verdrag van Nice (2000) begin is, te voltooi, met 'n blik op die versterking van die Unie se doeltreffendheid en demokratiese geldigheid, en om die samehang van sy aksies te verbeter".[1] Teenstanders van die verdrag, soos die Britse dinktenk Open Europe en voormalige Deense parlementslid Jens-Peter Bonde, hou vol dat die verdrag die EU sal sentraliseer[2] en demokrasie sal verswak deur die krag weg van die nasionale kiesers te neem.[3]
In the event, however, the Constitution and its successor, the Reform Treaty, pursued the centralising course that had caused the democratic deficit in the first place. Additional competences are transferred to the EU...
{{cite book}}
: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
We can still have elections, but we cannot use our vote to change legislation in the many areas where the Union is given power to decide. It is a very, very long process to change an EU law under the Lisbon Treaty. The power to do this does not lie with the normal majority of voters. It also demands a great effort in a lot of countries to change a law.