Back إشعاع السماء المنتشر Arabic Difuzna radijacija Zemlje BS Color del cel Catalan تیشکدانەوەی بەربڵاوی ئاسمان CKB Diffuse sky radiation English Radiación difusa del cielo Spanish Eguzki-erradiazio barreiatu Basque تابش پراکنده آسمان Persian Couleur du ciel French Goirme na spéire Irish

Verspreide lugbestraling

In Aarde se atmosfeer, die dominante verstrooiingsdoeltreffendheid van blou lig word vergelyk met rooi of groen lig. Verstrooiing en absorpsie is hoofoorsake van die verswakking van sonligbestraling deur die atmosfeer. Gedurende helder daglig is die lug blou as gevolg van Rayleigh-verstrooiing, terwyl dit rondom sonsopkoms of sonsondergang is, en veral tydens skemer, help absorpsie van bestraling deur osoon om die blou kleur in die aandhemel te handhaaf. Met sonsopkoms of sonsondergang verlig tangensiaal invallende sonstrale wolke met oranje tot rooi tinte.
Die sigbare spektrum, ongeveer 380 tot 740 nanometer (nm),[1] toon die atmosferiese waterabsorpsieband en die son Fraunhofer-lyne. Die blou lugspektrum kom oor 450–485 nm voor, die golflengtes van die kleur blou.

Verspreide lugbestraling is sonstraling wat die Aarde se oppervlak bereik nadat dit verstrooi vanaf die direkte sonstraal deur molekules of fynstowwe in die atmosfeer. Ook bekend as lugbestraling, die bepalende proses om die kleure van die hemel te verander. Ongeveer 23% van direkte invallende straling van totale sonlig word van die direkte sonstraal verwyder deur in die atmosfeer te verstrooi; van hierdie hoeveelheid (invallende straling) bereik ongeveer twee derdes uiteindelik die aarde as foton verspreide hemelligstraling.[verwysing benodig]

Die dominante stralingsverstrooiingsprosesse in die atmosfeer is Rayleigh-verstrooiing en Mie-verstrooiing; hulle is elasties, wat beteken dat 'n foton van lig van sy pad afgewyk kan word sonder om geabsorbeer te word en sonder om van golflengte te verander.

Onder 'n bewolkte lug is daar geen direkte sonlig nie, en alle lig is die gevolg van verspreide lugbestraling.

Uitgaande van ontledings van die nasleep van die uitbarsting van die Filippynse vulkaan Berg Pinatubo (in Junie 1991) en ander studies:[2] Verspreide hemellig, as gevolg van sy intrinsieke struktuur en gedrag, kan blare onder die blaredak verlig, wat meer doeltreffende totale heelplantfotosintese moontlik maak as wat andersins die geval sou wees; dit in skrille kontras met die effek van heeltemal helder lug met direkte sonlig wat skaduwees op blare onder die blaredak gooi en daardeur plantfotosintese beperk tot die boonste blaredaklaag, (see below).

  1. ↑ Starr, Cecie (2006). Biology: Concepts and Applications. Thomson Brooks/Cole. p. 94. ISBN 978-0-534-46226-0.
  2. ↑ Young, Donald; Smith, William (1983). "Effect of Cloudcover on Photosynthesis and Transpiration in the Subalpine Understory Species Arnica Latifolia". Ecology. 64 (4): 681–687. doi:10.2307/1937189. JSTOR 1937189.

Developed by StudentB