Artikulationsart

Mit Artikulationsart meint mer in de Phonetik die Art, wie mit de Zung, de Lippe un andre Artikulationsorgan en Luut bildet wird. Meist werde demit numme Konsonante beschrybe. Wemmer e Konsonant artikuliert werde verschidni Enge un Öffnige im Mund bildet, wo deno de Artikulationsstrom (=de Luftsstrom uss de Lunge) duregoot. Je nooch Artikulationsart erzüügt des de andri Arte vo Luut.

S wichtigscht Merchmool zur Unterscheidig vo verschidne Artikulationsarte isch de Engegrad, also wie vil d Artikulationsorgan de Mundruum verschliesse. Bi Plosiv isch de Mundruum ganz verschlosse, bi Approximante dergege praktisch ganz offe. Dernäbe unterscheidet mer au no zwüsche nasale un orale Artikulationsarte, also ob de Mundruum vum Naseruum drännt isch. Usserdäm git's au no sognannti Taps, Flaps, Vibrante un Laterale, wo sich nit mit em Engegrad beschrybe lönn.

D Artikulationsart isch näbem Artikulationsort un dr Stimmhaftigkeit eis vo de drüü Hauptmerchmool, wo mer di meischte Konsonante, wo in de menschliche Sprooche vorchömme, mit cha beschrybe.