Jiddisch isch d Spraach vo den aschkenasischeJude und wird gwöndli mit hebrääische Buechschtabe gschribe. Umschrifte i di latynisch Schrift gits e paar. I däm Artikel wird äini pruucht, wo a s Tüütsch aapasset isch und au im Buech vo de Marion Aptroot und em Roland Gruschka und im Wöörterbuech vom Ronald Lötzsch voorchunt.[3]
↑Lea Schäfer: Yiddish. I: Oxford Research Encyclopedias / Linguistics, 2023.
↑Eliyahu Benedict: Yiddish among Former Haredim. I: Journal of Jewish Languages 10 (2022), S. 224–266, daa uf de Syte 226.
↑ch staat daa für de Luut [x], j für de Luut [j] (i de Verbindung lj, nj lyt äigetli e palataals /l/ resp. /n/ vor), s für de stimmhaft s-Luut [z], ß für de stimmloos [s]-Luut, sch für de stimmloos [ʃ]-Luut, sh für de stimmhaft [ʒ]-Luut, tsch für de [tʃ]-Luut, w für de [v]-Luut, z für de [ts]-Luut, aj für de Diphthong [ai], ej für de Diphthong [ɛi] und oj für de Diphthong [ɔi]. I der internazionaalen Umschrift, wo s YIVO z Nöijork uusgschaffet händ, wäärded die Luut ase gschribe: kh, y, z, s, sh, zh, tsh, v, ts, ay, ey, oy. I mängem spraachwüsseschaftliche Täggscht wird e Transliterazioon pruucht, die Luut wäärded dänn edääwääg gschribe: x, j, z, s, š, ž, č, v, c, aj, ej, oj.