Kontrapunkt

Dr Kontrapunkt (vo lat. punctus contra punctum = „Note gege Note“) isch die wichdigsti Komposizionstechnik vo dr Rönessans und vom Barock. Si het under em Johann Sebastian Bach e Höhepunkt erläbt. In dr Muusigtheorii isch die äifachsti Variante vom Kontrapunkt d „Gegestimm“ zun eer Melodii, wo vorgee isch. E Fuge het son e Melodii, wo men ere Thema bzw. Soggetto säit; dr Kontrapunkt spilt um s Thema ume und begläitet s as zwäiti Stimm. Vo do us bezäichnet dr Begriff Kontrapunkt au d Kunst bzw. Technik, Gegestimme zu Doonfolge z erfinde, dass e vertikal (harmonisch) sinnvolle Zämmeklang entstoot und si au e horizontal-lineari (melodisch) sinnvolli Äigeständigkäit ufwiise.

As Komposizionstechnik het dr Kontrapunkt in dr Gschicht vo dr Muusig immer wider nöiji Reegle überchoo, wo drvo abghange häi, wie Konsonanze und Dissonanze bewärtet worde si. E wichdigi Rolle het dr Kontrapunkt in dr polyphone Muusig gspiilt, wo die verschiidene Stimme gliichwärtig und unabhängig wäi si, im Geegesatz zur Homofonii, wo von ere Hierarchii brägt isch zwüsche dr übergordnete Melodii und dr undergordnete Begläitig.

Wil s für s Komponiere vo polyfoner Muusig groossi Bedütig het, ass mä die kontrapunktische Gsetz beherrscht, wird dr Begriff Kontrapunkt in sinere umfassendste Bedütig vilmol mit dr Polyfonii gliichgsetzt.