Priester

Àls Priaschter odd’r Priaschtera (vun Àltgriachisch πρεσβύτερος presbyteros, „dr Äältra“)^[1][2] bezaichna m’r religiöösa Schpeziàlìschta, wo dr Kultus verwàlta, un wo d’ Lehr un Tràdizioon bewààhra. Ìm Geegasatz züa b’schtìmmta religiöösa Kàrismààtiker wia Schàmààna, Sahenda odd’r Profeeta, düan sa-n-a Àrt vun Üssbìldung un Iisätzung ìn ìhr Àmt ärhàlta, wo d’ Mìtglììder vu da Religioonsgmainschàfta-n-àls „hailig“ ààlüaga düan.^[3] D’ Priaschter ärkännt maa-n-oft vun üssa dur B’sonderhaita vu dr Laawendswiis un vu dr Klaidung. Priaschter hàt’s schuu zem Biischpììl ìn dr àltägüptischa, reemischa un àltgriachischa Religioon gaa, un hìtt sìnn Priaschter bii da abrahamitischa Religioona (Juudatumm, Krìschtatumm, Islam), wia àui ìn da àsiààtischa Religioona (Hinduìschmus, Buddhìschmus, Zoroastrìschmus, Daoischmus). Àui ainiga näija religiöösa Beweegunga, wia zem Biischpììl s’ Wicca, hann Priaschterinna un Priaschter.

1. ↑ Priester. In: Friedrich Kluge, Elmar Seebold (Hrsg.): Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache. 24. Auflage. Walter de Gruyter, Berliin/Näi York 2001, ISBN 978-3-11-017473-1, S. 720. 
2. ↑ Priester. In: Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache. Abgruefen am 5. Februar 2024. 
3. ↑ Franz-Joseph Post: Schamanen und Missionare. Katholische Mission und indigene Spiritualität in Nouvelle-France (= Europa - Übersee. Bànd 7). Dokteràrwet àn dr Üniwärsiteet Münster 1996. Lit, Münster 1997, ISBN 978-3-8258-2881-3, S. 48 ff. so wia 54–55.