Una ansara[1][2], con formas masculinas posibles como ánsar u ansar (d'o latín <ANSER), ye o nombre común eixemplars domesticos u salvaches d'a especie Anser anser, y atras especies salvaches parellanas.[3]
Si orichinariament en aragonés medieval igual como en as formas medievals d'os iberorromanicas (galaicoportugués, astur-leyonés y castellano) designaba tanto a las formas domesticas como a las formas salvaches, con un emplego preferent en o rechistro escrito sobre lo goticismo ganso, en a Edat Meya tardana l'aplicación d'a palabra ansara tendió a restrenyir-se a las variants salvaches obchecto de caza,[4] devez que dende luengas como o catalán u o italiano apareixeba a denominación de oca y dende l'occitán auca, aplicadas tanto a las formas domesticas como a las formas salvaches, persistindo a segunda mesmo en l'actual castellano d'Aragón y en a toponimia (Campo de los Aucos en Noviellas).[5]
En aragonés bi ha poca documentación d'o goticismo ganso (sobre tot peyorativa como faltada), pero coexistiba en o luengache medieval con a forma prestichiada ansara porque ye o que explica a conservación d'o grupo -ns- d'esta palabra,[4] que s'habría perdiu como en "defesa" < DEFENSA. A forma ansara teneba mes prestichio por pareixer-se a la forma latina y se documenta d'os fueros de Navarra y Teruel,[2] d'a toponimia aragonesa (Villar de l'Ansara en El Pobo), d'o lexico comercial aragonés d'o sieglo XV.[6] y d'os zaguers emplegos escritos d'aragonés teronalo.[7] Antiparte, ye a sola que se troba en as traduccions medievals como o "Libro d'el Trasoro".[8]
As ansaras son aus anatidas de mida gran, voladeras, que s'ha cazau historicament por as suyas plumas y a suya carne. A mayoría d'ansaras son migraderas y, en Europa, migran entre o norte d'o continent y a cuenca mediterrania, por o que en as zonas humedas d'a Peninsula Iberica no se'n troba si que en l'hibierno. No ye una especie frecuent manimenos.