|
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
O verbo estar-ser ye en aragonés un verbo copulativo resultau d'a evolución y unión d'os verbos latinos STARE y ESSERE. En cualques tiempos verbals coexisten formas feitas a partir d'as dos radices con significaus diferents, pero en a mes gran part d'os tiempos verbals a evolución ha feito que se'n impose una d'as dos.
En latín STARE indicaba "estar dreito" y "immobil" sobre tot, pero tamién "permaneixer", "persistir", "habitar", "aguantar-se" y "depender".[1]. O verbo STARE yera un verbo de posición. En aragonés o significau de "permaneixer" lo mantién a forma pronominal estar-se, con formas personals que no se fan que con a radiz est-.
En latín o verbo ESSERE yera un verbo copulativo indicador d'existencia, politematico con diferents radices. O verbo que deriva en luengas romances ye ser y en belunas d'ellas ha feito u fa de verbo auxiliar. Cuan en aragonés se fa servir o verbo estar-ser como verbo auxiliar se fan servir as formas derivadas d'o verbo ser derivadas d'o ESSERE latín.
- ↑ (ca) Josep Ruaix i Vinyet , El català / 2. Morfologia i sintaxi. Moià, 1993. p 140