Escomiu

La escomiu defínese como'l deterioru d'un material por cuenta de un ataque electroquímicu pola so redolada. De manera más xeneral, puede entendese como l'enclín xeneral que tienen los materiales a buscar la so forma de mayor estabilidá o de menor enerxía interna. Siempres que l'escomiu tea aniciada por una reaición electroquímica (oxidación), la velocidá a la que tien llugar va depender en dalguna midida de la temperatura, del salín del fluyíu en contautu col metal y de les propiedaes de los metales en cuestión. Otros materiales non metálicos tamién sufren escomiu por aciu otros mecanismos. El procesu d'escomiu ye natural y bonal.

L'escomiu ye una reaición química (aferruño-amenorgamientu) na qu'intervienen tres factores: la pieza manufacturada, l'ambiente y l'agua, o per mediu d'una reaición electroquímica.

Los factores más conocíos son les alteraciones químiques de los metales pola mor del aire, como la ferruñu del fierro y el aceru o la formación de pátina verde nel cobre y les sos aleaciones (bronce, latón).

Sicasí, l'escomiu ye un fenómenu muncho más ampliu qu'afecta a tolos materiales (metales, cerámiques, polímeros, etc.) y tolos ambientes (medios aguacientos, atmósfera, alta temperatura, etc.)

Ye un problema industrial importante, pos puede causar accidentes (rotura d'una pieza) y, amás, representa un costu importante, yá que se calcula que cada pocos segundos eslleir cinco tonelaes d'aceru nel mundu, procedentes d'unos cuantos nanómetros o picómetros, invisibles en cada pieza pero que, multiplicaos pola cantidá d'aceru qu'esiste nel mundu, constitúin una cantidá importante.

L'escomiu ye un campu de les ciencies de materiales qu'invoca al empar nociones de química y de física (físicoquímica).