Back فادو Arabic Fadu Azerbaijani Фаду Bulgarian Fado Catalan Fado CBK-ZAM فادۆ CKB Fado Czech Fado Danish Fado German Φάντο Greek
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
| Fadu | ||
|---|---|---|
.jpg) | ||
| [editar datos en Wikidata] |
El fadu[1] (portugués: fado) ye un estilu musical portugués. Cuasi siempres ye cantáu per una sola persona (nomada fadista) col sofitu d'una guitarra clásica (nomada viola) ya una guitarra portuguesa.
El vocablu fadu vien del llatín “fatum”, quier dicir “destín”. Nun se tien constancia pero dase como fechu que tendría xurdíu na primer metá del sieglu XIX.
Una esplicación paez ser que el so espoxigue vien de la fondera popularidá nos sieglos XVIII y XIX de la Modinha y del so amestamientu con otros xéneros averaos como'l Lundu, nuna dómina de mistura de cultures en Lisboa, dando como resultáu esti tipu de canciu urbanu nomáu fadu.
Nos entamos del sieglu venti, foi faciéndose con gran riqueza melódica y complexidá rítmica, tornándose máis lliterariu y más artísticu. Nos años 30 y 40, el cine, el teatru y la radio van llanzalu pal gran públicu. La figura del fadista ñaz como artista y xurden les Cases de Fadu.
Ye nel silenciu de la nueche au se siente esti canciu que mos fala de fonderos sentimientos de l'ánima portuguesa. Ye un fadu que fai llorar a les guitarres.
El fadista canta con sufrencia, señaldá de tiempos pasaos, d'un amor perdíu, la llaceria, el destín, la nueche ya otres coses.
El fadu d'anguaño entamóse y tuvo'l so puntu cimeru con Amalia Rodrigues. Foi ella quien popularizó'l fadu coles lletres de grandes poetes como Luís de Camões, José Régio, Pedro Homem de Mello ya otros.
El fadu de Lisboa, que ye güei conocíu mundialmente, pue ser sofitáu pel violín, violoncelu ya hasta una orquesta.
El fadu nomáu “típicu” ye perdemandáu polos turistes nes cases de fadu. Les meyores atópense nos barrios d'Alfama, Mouraria, Barriu Altu y Madragoa.
Caltién les carauterístiques de los sos entamos: cantar con tristura y con sentimientu llárimes pasaes y presentes. Pero asina mesmo pue cuntar una historia con retranca.
- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: fadu