Giovanni Bellini | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Venecia[1], circa 1430[2] |
Nacionalidá | República de Venecia |
Muerte | Venecia[1], 29 de payares de 1516 (greg.)[3] (85/86 años) |
Sepultura | basílica de San Juan y San Pablo (es) |
Familia | |
Padre | Jacopo Bellini |
Hermanos/es | |
Familia |
ver
|
Pueblu | Familia Bellini (es) |
Estudios | |
Llingües falaes | italianu[3] |
Alumnu de | Jacopo Bellini |
Profesor de |
Giorgione Ticianu |
Oficiu | pintor, iluminador, dibuxante |
Llugares de trabayu | Padua, Pésaro (es) y Venecia |
Trabayos destacaos |
Embriaguez de Noé (es) Continencia de Escipión (es) Cuatro alegorías (es) |
Movimientu | Renacimientu[5] |
Seudónimos | Giambellino[6] |
Xéneru artísticu |
pintura de historia (es) pintura relixosa alegoría (es) pintura animalista (es) figura (es) pintura de xéneru pintura de paisaxe desnudo (es) semeya |
Giovanni Bellini, tamién conocíu pol so llamatu Giambellino (circa 1430, Venecia – 29 de payares de 1516 (greg.), Venecia)[7] foi un pintor cuatrocentista italianu. Probablemente sía'l miembru más conocíu d'una familia de pintores venecianos qu'incluyó al so padre Jacopo, el so hermanu Gentile y el so cuñáu Andrea Mantegna. Ta consideráu como un artista que revolucionó la pintura veneciana, faciéndola progresar escontra un estilu más sensual y colorista. Gracies al usu de pintura al oleu clara y d'ensugáu lentu, Giovanni creó tintes intensos y ricos y solombres detallaes. El so suntuosu coloríu y los paisaxes fluyíos y con atmósfera tuvieron un gran efeutu na escuela de pintura veneciana, especialmente nos sos alumnos Giorgione y Ticianu.