Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Grandes Llanures | |
---|---|
Situación | |
País | Estaos Xuníos |
Estaos | Kansas |
Condáu | condáu de Thomas |
Tipu | llanura |
Parte de | América del Norte |
Coordenaes | 40°N 100°W / 40°N 100°O |
Datos | |
Noamáu por | llanura |
Les Grandes Llanures (n'inglés: the Great Plains) ye una alta y amplia pandu que s'estiende al este de los Montes Rocosos, nel continente americanu, y cubre l'estáu mexicanu de Coahuila, los estauxunidenses de Nuevu Méxicu, Texas, Oklahoma, Colorado, Kansas, Nebraska, Wyoming, Montana, Dakota del Sur y Dakota del Norte. En Canadá, estender poles provincies canadienses d'Alberta, Saskatchewan y Manitoba.
Por tola rexón esisten munches granxes dedicaes a l'agricultura y la ganadería. Cuenta amás con grandes depósitos de petroleu y carbón. Cada 25 años aproximao, la rexón sufre seques y devastadoras tormenta de sable.
Les Grandes Llanures son les más occidentales d'América del Norte, y estiéndense escontra l'este hasta'l pandu de los Apalaches. El Serviciu Xeolóxicu d'Estaos Xuníos estrema les Grandes Llanures d'Estaos Xuníos en nueve subdivisiones fisiográficas:
L'altiplanu utilizar en rellación con, contestu más xeneral pa describir la elevación de les rexones de les Grandes Llanures, que son principalmente al oeste del meridianu 100º. El 100º correspuende aproximao col meridianu de la llinia qu'estrema a les Grandes Llanures nuna zona que recibe 500 mm o más d'agua al añu y una área que recibe menos de 500 mm. Nesi contestu, l'altiplanu ye semi-greba la tierra y caracterízase polo xeneral polos pacionales o tierres de cultivu marxinales. La rexón ta dacuando sometida a llargos periodos de seca, fuertes vientos na rexón pueden xenerar devastadoras nubes de polvu.
Mientres el periodu Cretácicu (145-65 millones d'años), les Grandes Llanures taba cubiertu per un mar interior llamáu someres Occidental Interior Seaway. Sicasí, mientres el Cretácicu Tardíu al Paleocenu (65-55 millones d'años), el mar empezó a recular, dexando detrás depósitos marinos d'espesura y un terrén relativamente planu que'l mar había una vegada ocupáu.