Leonardo da Vinci (15 d'abril de 1452, Anchiano (es) – 2 de mayu de 1519, Castillo de Clos-Lucé (es) ) foi un pintor, escultor, inxenieru, arquiteutu y inventor italianu. Ta consideráu un xeniu polifacéticu del Renacimientu.
Da Vinci deprende pintura y dibuxu nel taller de Verrocchio pel añu 1470 y cultiva igualmente les matemátiques y la música. L'añu 1482, Leonardo cola pa Milán, au ofrez a Ludovico el Moro los sos servicios como inxenieru militar, arquiteutu y escultor. Entama la estatua ecuestre del parque del duque milanés, Francesco Sforza, decora una sala del castiellu Sforzesco y encárgase de la organización de les fiestes de la Corte. Los franceses espulsen a Ludovico y l'artista viaxa per Mantua (1499), Venecia, a Roma, pa dempués volver a Florencia l'añu 1503. Ellí, la so presencia marca l'aniciu d'una nueva era. Vuelve a instalase en Milán en 1508. Afítase en Roma, au algama fama de filósofu quiméricu y foriatu allunáu. Desengañáu, l'añu 1516 acepta'l brinde de Franciscu I de Francia pa dir a Le Clos-Lucé, onde dedícase a estudios arquiteutónicos pa los castiellos reales, y au tien un final de vida sele. Da Vinci enfotóse na investigación científica d'igual manera que poles artes, pola investigación inteleutual como pola observación de la natura. El so calter bullindiegu amuésase nos sos numberosos cuadernos con dibuxos, escritos y cálculos.
Como inxenieru, son dellos los inventos atribuyíos a Leonardo, dende'l diseñu pa la construcción d'un helicópteru (modelu dotáu d'ales xiratories y amortiguadores pa un aterrizax sele) o un vehículu automóvil, hasta un cenciellu rallador de pan, pasando por una máquina pa facer cordeles, puertes batientes o máquines pa tallar.
Tamién diseñó máquines de guerra como'l carru blindáu, que funcionaba con maniveles y protexíu con una coraza en forma de conu, somarinos o traxes pa buzos de combate. Amás desendolcó fusiles de repetición o una grúa móvil pa la construcción.
El so molín d'aire caliente, basáu nel principiu de la rueda de pales y nel aprovechamientu de la calor residual, funcionaba con un motor que, allugáu nuna chimenea, xiraba pola ascensión de gases de combustión. El mesmu sistema va emplegalu n'otres máquines, pero col motor movíu por agua.
Nengún d'estos inventos pasare de ser un diseñu, magar que Leonardo namás diseñaba máquines, sinón que tamién trataba de resolver caún de los problemes rellacionaos cola so construcción.
Dellos de los sos diseños de máquines construyéronse sieglos dempués emplegando pa talo los sos apuntes y dibuxos.