Les Bahames ye'l llugar al qu'aportó Cristóbalo Colón nel so primer viaxe al Nuevu Mundu, en 1492. Daquella les islles taben habitaes polos lucayos, una tribu de la familia, de fala arauak, de los taíno. Magar que los españoles nunca nun colonizaron Les Bahames, apresaron y embarcaron a los sos habitantes pa que trabayaran como esclavos en La Española. Les islles tuvieron práuticamente desiertes dende 1513 a 1648, cuando colonos ingleses llegaos de Les Bermudes asentáronse na islla d'Eleuthera.
Les Bahames convirtiéronse nuna colonia británica en 1718, cuando los británicos empezaron a llucar escontra la piratería. Tres de la Guerra d'Independencia de los Estaos Xuníos la Corona británica reasentó a miles de llealistes nel archipiélagu; estos colonos traxeron a los sos esclavos con ellos y establecieron plantaciones nes tierres que-yos concedió la Corona. De magar, la población descendiente d'africanos ye la mayoritaria nel archipiélagu. El comerciu d'esclavos foi abolíu en 1807, y la esclavitú prohibida en Les Bahames en 1834. L'archipiélagu, de magar, convirtióse en llugar de refuxu pa esclavos llibertaos; la Marina británica asentó nelles a esclavos lliberaos de barcos esclavistes ilegales, pero tamién a otros que veníen d'América del Norte, a esclavos negros ya indíxenes seminola escapaos de Florida, y tamién a otros tresportaos en barcos estauxunidenses a los que les condiciones climatolóxiques acabaron llevando a estes islles. Anguaño, los bahameses d'orixe africanu representen cuasi'l 90% de la población.
Les Bahames convirtiéronse n'independientes en 1973, magar que formando parte de la Mancomunidá de Naciones (Commonwealth) y calteniendo la figura de la monarca británica, daquella y endagora Sabela II, como xefa del estáu. El país ye, midíu en productu interior brutu per cápita, ún de los países más ricos d'América, sobro la base d'una economía basada nel turismu y nos servicios financieros.