Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
El marfil[1] (del árabe ‘aẓm alfíl 'güesu d'elefante'), en anatomía denomináu dentina, ye un material duro, compactu y blancu que forma parte de los dientes de los vertebraos, que puede ser usáu pa talles artísticu o otros oxetos, siendo'l más conocíu'l procedente de los canils de los elefantes.[2] Na corona de los dientes el marfil ta cubiertu pol esmalte y nes raigaños por cementu.
Presenta un aspeutu bandiáu, con fines bandes de distintos tonos de blancu alternantes, correspondientes a llinies de crecedera.[3]
Pa la producción d'oxetos tallaos usóse marfil procedente de bien diversos animales, como mamuts, morses, etc.
Antes de l'apaición del plásticu yera bien usáu como material de les tecles de los pianos y boles de billar, botones y artículos ornamentales de xoyería.
La so tonalidá llega a tornase más amarellentada colos años. La densidá del marfil bazcuya ente 1,75 y 1,90 g/cm³.
Emplégase marfil p'adornu de muebles y na construcción d'ensame d'oxetos tales como cepiyos, peñes, puños de cayáu o caxes. Esisten restricciones a la esportación ya importación de marfil pola matanza d'animales que producen esti material, pero tamién esiste'l comerciu ilícitu con esti material o productos derivaos.
La so principal carauterística ye'l color mariellu maciu qu'adquier col tiempu, lo cual dio-y el nome de color marfil (el cual tamién ye llamáu color crema por cuenta de la semeyanza del mesmu con el color de la porción lipídica de la lleche de vaca).