Mauriciu[13], oficialmente la República de Mauriciu (n'inglés: Mauritius [ mɔˈɹɪʃəs ], Republic of Mauritius; en francés: Maurice [ mɔʀis ], République de Maurice; en Criollu mauriciano: Repiblik Moris), ye un estáu insular asitiáu al suroeste del Océanu Índicu, a 900 quilómetros de les costes orientales de Madagascar y a 3.943 km al suroeste de la India. Amás de la islla de Mauriciu, la república inclúi les islles de San Brandón o Cargados Carajos, Rodrigues y les Islles Agalega..[14][15] Mauriciu y Rodrigues formen parte, xunto cola islla francesa de Reunión, asitiada a 200 km al suroeste, l'archipiélagu de les Islles Mascareñes. La principal islla del país, nomada tamién Mauriciu, ye la mayor y la más poblada, y nella ta la capital, Port Louis. El país tien una estensión de 2.040 km², y una zona económica esclusiva de 2.300.000 km²[16]
Los primeros n'aportar a les islles, d'aquella despoblaes, que formen Mauriciu, foron marineros árabes. Llegaron en 975, y nomáronles Dina Arobi.[17][18] Posteriormente, llegaron a elles, en 1507, marineros portugueses, qu'amosaron pocu interés por elles. Los holandeses ocupáronles en 1598, y establecieron una serie socesiva d'asentamientos de poca duración demientres 120 años; abandonáronles definitivamente en 1710. Francia ocupola poco dempués, en 1715, y renombrola como Isle de France. En 1810 los británicos invadieron la islla, y cuatro años dempués, pol tratáu de París, Francia cedió Mauriciu y les sos dependencies al Reinu Xuníu. La colonia británica de Mauriciu comprendía Rodrigues, Agaléga, San Brandón, l'archipiélagu de Chagos y, hasta 1906, les Seixeles.[14][19]. La islla de Tromelin, que nun apaecía nomada específicamente nel acuerdu, siguió siendo motivu de disputa ente los dos países[20] Mauriciu habría ser de magar, hasta la so independencia en 1968, una colonia agrícola, con una economía basada nel sistema de plantaciones.
En 1965 el Reinu Xuníu separtó del territoriu mauricianu l'archipiélagu de Chagos, incorporándolu al Territoriu Británicu del Océanu Índicu.[21] La población llocal foi espulsada a la fuercia ente 1968 y 1973, y la islla mayor, Diego García, foi alquilada a los Estaos Xuníos.[22] La soberanía del archipiélagu, anguaño, ta en disputa ente Mauriciu y el Reinu Xuníu. En 2019 la Corte Internacional de Xusticia emitió una opinión consultiva na qu'ordenaba al Reinu Xuníu devolver les islles Chagos a Mauriciu, y en 2021 el Tribunal Internacional del Derechu del Mar sofitó esa decisión, estableciendo que'l Reinu Xuníu "nun tien soberanía sobre l'archipiélagu de Chagos".[23]
De resultes de la so llocalización xeográfica y de sieglos de dominiu colonial, la población del país ye perdiversa no que cinca a la etnia, la cultura, la llingua y la relixón. Asina, ye l'únicu país d'África nel que l'hinduismu ye la relixón más practicada.[24][25] Los mauricios d'orixe indiu son la mayoría de la población, con importantes minoríes criolles (de raza prieta) y de población d'orixe chinu y francés. El sistema de gobiernu del país, una república parllamentaria, sigue'l sistema Westminster; ye l'únicu país d'África con democracia completa.[26], con un importante nivel de desarrollu económicu y llibertá política. Ye, acordies col Bancu Mundial, un país d'economía d'ingresos altos[27], el de mayor competitividá del continente[28] y l'únicu africanu con niveles muy altos nel Índiz de Desarrollu Humanu. Ye un estáu del bienestar, nel que la población tien sanidá universal gratuita, educación preuniversitaria gratuita y tresporte públicu gratuitu pa estudiantes, xubilaos y discapacitaos[29] Amás, yera, según l'Índiz de Paz Global de 2019, el país más pacíficu d'África.[30]
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes PCA Memorial Vol 1
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes WB GROUP