Nestorianismu
Denominación relixosa
cristianismu
Diócesis de les ilesies cristianes orientales monofisites (principalmente n'Exiptu, Armenia, Siria, Nobatia , Eritrea y Etiopía) y, entá con mayor espansión (que ye l'área coloriada nesti mapa) difisites ente los sieglu VIII d.C y sieglu XIV d.C. nel Iraq, partes de Siria, Persia, el Asia Central , el suroeste de la India (rexón del Malabar ), el Yeme (el Yemen paez ser un territoriu trémbole ente'l monofisismu y el difisismu), la islla de Socotora y acasu bien superficialmente na Insulindia y península Malaya hasta, difusamente, zones de China y el sur de Siberia (tamién se supón qu'influyó daqué nes creencies del budismu lamaísta del Tíbet , especialmente nes zones de Leh y Gilgit ); tocantes a l'Arabia puramente dicha esta rexón tuvo influxos cristianos orientales (ensin cuntar los puntuales allugaos en Yemen y el Golfu Pérsicu ) con un fuerte centru na rexón de Nayrán y nel reinu Lajmida que la so capital principal allugar na ciudá d'Al Hirah , pero tocantes a la "Arabia Fonda" el cristianismu nun llegó a substituir (anque sí les influyó) a les creencies tribales idólatres y foi suplantáu depués del sieglu VII pol islam . Les cruces coloraes, verdes y azules señalen la socesión de diócesis y divisiones eclesiástiques similares que tuvo'l cristianismu difisita o "nestoriano" nel so apoxéu mientres l'Alta Edá media . Tener en cuenta que les llendes ente países correspuenden a les llendes actuales (añu 2015).
Representación del cultu cristianu nestoriano, pintura de les Cueves de Bezeklik ; un sacerdote mientres el Domingu de Ramos con hábitu blancu (lo qu'en llatín se denominaría alba ), sostién un mota nuna de les sos manes y cola otra bendiz a la feligresía que porta palmes o otra fueya similar, muriu pintáu ente'l sieglu VII y el VIII nuna ilesia cristiana "nestoriana" de Qocho , China.
El nestorianismu o difisismu (del griegu δύς, dys, 'dos', y φύσις, physis, 'naturaleza') ye una doctrina relixosa dientro del cristianismu que considera a Cristu radicalmente dixebráu en dos naturaleces, una humana y una divina, completes ambes de manera tal que conformen dos entes independientes, dos persones xuníes en Cristu, que ye Dios y home coles mesmes, pero formáu de dos persones (prosopōn ) distintes.