Niobiu

Circoniu ← NiobiuMolibdenu
   
 
41
Nb
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Tabla completaTabla enantada

Gris metálicu
Información xeneral
Nome, símbolu, númberu Niobiu, Nb, 41
Serie química Metales de transición
Grupu, periodu, bloque 5, 5, d
Masa atómica 92,90638 u
Configuración electrónica [Kr]4d4 5s1
Durez Mohs 6
Electrones per nivel 2, 8, 18, 12, 1
Propiedaes atómiques
Radiu mediu 145 pm
Electronegatividá 1,6 (Pauling)
Radiu atómicu (calc) 198 pm (Radiu de Bohr)
Radiu covalente 137 pm
Estáu(aos) d'oxidación +5, +3, +2, +4
Óxidu Llevemente ácidu
Propiedaes físiques
Densidá 8570 kg/m³
Puntu de fusión 2750 K (2477 °C)
Puntu de bullidura 5017 K (4744 °C)
Entalpía de vaporización 696,6 kJ/mol
Entalpía de fusión 26,4 kJ/mol
Presión de vapor 0,0755 Pa a 2741 K
Varios
Estructura cristalina Cúbica centrada nel cuerpu tao = Sólidu
Nᵘ CAS 7440-03-1
Nᵘ EINECS 231-113-5
Calor específica 265 J/(K·kg)
Conductividá llétrica 6,93·10⁶ S/m
Conductividá térmica 53,7 W/(m·K)
Velocidá del soníu 3480 m/s a 293,15 K (20 °C)
Isótopos más estables
Artículu principal: Isótopos del niobiu
iso AN Periodu MD Ed PD
MeV
91Nb680 a1,25391Zr
92Nb3,47·10⁷ a0,356
2,006
92Mo
92Zr
93NbEstable con 52 neutrones
93mNb16,13 a0,03193Nb
94Nb20,300 a2,04594Mo
Valores nel SI y condiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario.
[editar datos en Wikidata]

El niobiu[1] ye un elementu químicu de númberu atómicu 41 asitiáu nel grupu 5 de la tabla periódica de los elementos. Simbolízase como Nb. Ye un metal de transición dúctil, gris, blandiu y pocu abondosu. Atopar nel mineral niobita, tamién llamáu columbita, y utilízase n'aleaciones. Emplégase principalmente aleado n'aceros, confiriéndo-yos una alta resistencia. Afayar nel mineral niobita.

El niobiu tien propiedaes físiques y químiques similares a les del elementu tantaliu, y los dos son, poro, difíciles d'estremar. El químicu inglés Charles Hatchett informó d'un nuevu elementu similar al tantaliu en 1801 y llamar columbio. En 1809, el químicu William Hyde Wollaston inglés concluyó equivocadamente que'l tantaliu y el columbio yeren idénticos. El químicu alemán Heinrich Rose determinó en 1846 que los minerales de tantaliu contienen un segundu elementu, qu'él nomó niobiu. En 1864 y 1865, una serie de descubrimientos científicos clarificó que niobiu y columbio yeren el mesmu elementu (a diferencia de tantaliu), y dende va un sieglu utilizáronse dambos nomes indistintamente. El niobiu foi adoptáu oficialmente como'l nome del elementu en 1949, pero'l nome de columbio sigue siendo d'usu corriente na metalurxa nos Estaos Xuníos. Nun foi hasta'l sieglu XX que'l niobiu foi utilizáu per primer vegada nel mercáu. Brasil ye'l principal productor de niobiu y ferroniobiu (una aleación de niobiu y fierro). El niobiu utilízase sobremanera n'aleaciones, la mayor parte n'aceru especial igual que l'utilizáu en tuberíes de gas. Anque les aleaciones contienen namái un máximu de 0,1 %, esti pequeñu porcentaxe de niobiu ameyora la resistencia del aceru. El niobiu utilizar en diversos materiales superconductores. Estes aleaciones superconductoras, tamién contienen titaniu y estañu, que son llargamente utilizaos nos imanes superconductores d'escáneres de resonancia magnética. Otres aplicaciones de niobiu inclúin el so usu en soldadura, industries nucleares, electrónica, óptica, numismática y xoyería. Nos dos últimes aplicaciones, el so baxu nivel de toxicidá de niobiu y la so capacidá de ser coloriáu por anodización son ventayes particulares .

  1. Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: niobiu

Developed by StudentB