Nube d'Oort

Nube d'Oort
Oxetu tresneptunianu y entidad hipotética (es)
Parte de	Sistema solar esterior
Descubridor	Jan Hendrik Oort
Epónimu	Jan Hendrik Oort y Ernst Öpik (es)
Oxetu astronómicu padre	Sol

La nube d'Oort (tamién llamada nube de Öpik-Oort, n'honor a Ernst Öpik y Jan Oort) ye una nube esférica d'oxetos tresneptunianos hipotética (esto ye, non reparada direutamente) que s'atopa nes llendes del sistema solar, casi a un añu lluz del Sol, y aproximao a un cuartu de la distancia del sol a Próxima Centauri, la estrella más cercana al nuesu sistema solar. Les otres dos acumuladures conocíes d'oxetos tresneptunianos, el cinturón de Kuiper y el discu esvalixáu, tán asitiaes unos cien vegaes más cerca del Sol que la nube d'Oort. Según delles estimaciones estadístiques, la nube podría allugar ente unu y cien billones (10¹² - 10¹⁴) d'oxetos, siendo la so masa unu cinco veces la de la Tierra

Presenta dos rexones estremaes: la nube d'Oort esterior, de forma esférica, y la nube d'Oort interior, tamién llamada nube de Hills, en forma de discu. Los oxetos de la nube tán formaos por compuestos como xelu, metanu y amoniacu, ente otros, y formáronse mui cerca del Sol cuando'l sistema solar inda taba nes sos primeres etapes de formación. Una vegada formaos, llegaron a la so posición actual na nube d'Oort por causa de los efeutos gravitatorios de los planetes xigantes.^[1]

A pesar de que la nube d'Oort, como se dixo, nun se reparó direutamente (un cuerpu neses distancies ye imposible de detectar hasta en rayos X), los astrónomos creen que ye la fonte de toles cometes de periodu llargu y de tipu Halley, y de dalgunos centauros y cometes de Xúpiter.^[2] Los oxetos de la nube d'Oort esterior atópense bien pocu amestaos gravitacionalmente al Sol, y esto fai qu'otres estrelles, ya inclusive la mesma Vía Láctea, puedan afectalos y provocar que salgan despidíos escontra'l sistema solar interior.^[1] La mayoría de les cometes de periodu curtiu aniciar nel discu esvalixáu, pero créese que, aun así, esiste un gran númberu d'ellos que tienen el so orixe na nube d'Oort.^[1][2] A pesar de que tanto'l cinturón de Kuiper como'l discu esvalixáu reparáronse, estudiáu, y tamién clasificáu munchos de los sos componentes, namái tenemos evidencia na nube d'Oort de cinco posibles miembros: (90377) Sedna, (148209) 2000 CR₁₀₅, (308933) 2006 SQ₃₇₂, 2008 KV₄₂ y un nuevu oxetu descubiertu'l 10 de payares de 2015 entá ensin nomar. Toos ellos atópense na nube d'Oort interior.^[3] El 26 de marzu de 2014 anuncióse'l descubrimientu d'un nuevu oxetu, que sería'l segundu más grande de la nube tres Sedna, identificáu como 2012 VP₁₁₃.^[4] El 10 de payares de 2015 la revista Nature publicaba anunciando'l descubrimientu d'un nuevu oxetu tresneptunianu alcontráu nos márxenes inferiores de la nube d'Oort. Dichu oxetu sería'l más alloñáu del sistema solar, récor qu'antes ostentaba'l planeta nanu Eris.^[5]

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2} Morbidelli, Alessandro (2005). «Origin and Dynamical Evolution of Comets and their Reservoirs». Consultáu'l 2 de setiembre de 2008.
2. ↑ ^{2,0 2,1} Emel'yanenko, V.V.; Asher, D.J. y Bailey, M.Y. (2007). «The fundamental role of the Oort cloud in determining the flux of comets through the planetary system». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 381 (2). p. 779-789. http://dx.doi.org/10.1111/j.1365-2966.2007.12269.x. 
3. ↑ Morbidelli, A. y Levison H. F. (2004). «Scenarios for the Origin of the Orbits of the Trans-Neptunian Objects 2000 CR₁₀₅ and 2003 VB₁₂ (Sedna)». The Astronomical Journal 128 (5). p. 2564-2576. http://dx.doi.org/10.1086/424617. 
4. ↑ Europa Press (26 de marzu de 2014). «Un nuevu planeta nanu camuda'l mapa del Sistema Solar». Consultáu'l 27 de marzu de 2013.
5. ↑ un artículu