Pelagio II | |||
---|---|---|---|
28 payares 579 - 7 febreru 590 (Gregorianu) ← Benedicto I - Gregorio Magno → | |||
Vida | |||
Nacimientu | Roma, circa 520[1] | ||
Muerte | Roma, 9 de febreru de 590 (69/70 años) | ||
Causa de la muerte | Peste | ||
Estudios | |||
Llingües falaes | llatín[2] | ||
Oficiu | sacerdote católicu, escritor | ||
Llugares de trabayu | Roma | ||
Creencies | |||
Relixón | Ilesia Católica[3] | ||
Pelagio II (circa 520, Roma – 9 de febreru de 590, Roma) foi'l papa nᵘ 63 de la Ilesia católica de 579 a 590.[4]
D'orixe godu, la so eleición nun pudo cuntar cola preceptiva aprobación imperial al tar cortaes les comunicaciones con Constantinopla pol asediu que los lombardos sometíen a Roma.
Tres la so eleición llegó a un alcuerdu colos sitiadores por que llevantaren l'asediu y darréu unvió una embaxada, encabezada pol futuru papa Gregorio Magno, a Constantinopla pa solicitar auxiliu militar contra los lombardos qu'apoderaben tola península italiana.
L'emperador bizantín, Tiberiu II, incurso nes sos propies campañes militares contra los perses nun pudo allegar n'ayuda de Pelagio polo qu'esti intentó que los francos sofitáren-y anque ensin enforma ésitu yá que estos abandonaron la empresa al ser sobornaos polos lombardos.[4]
Finalmente Pelagio viose obligáu a suscribir una tregua colos lombardos, polo que pudo dirixir la so atención al cisma de Aquilea o de los Trés Capítulos que surdiera nel senu de la Ilesia mientres el pontificáu de Pelagio I, anque nun algamar resultancies concretes.
Partidariu del celibatu nel cleru, dictó normes tan escrictas pa regulalo que'l so socesor, Gregorio I, tuvo qu'anidiales.
Negar a reconocer el títulu de "ecuménicu" que'l Conceyu de Calcedonia reconociéralu en 451 al Patriarca de Constantinopla.[4][5][6]
Nel so pontificáu, los lombardos destruyeron l'Abadía de Monte Cassino y, en Roma, fueron construyíos los cimientos de la Basilica di San Lorenzo fuori le Mura.
Morrió'l 7 de febreru del añu 590, víctima d'una epidemia de peste qu'afaró Italia.