Pierre de Fermat

Pierre de Fermat
abogáu
Vida
Nacimientu	Beaumont-de-Lomagne[1], 1607[2]
Nacionalidá	Francia [3]
Muerte	Castres[4], 12 de xineru de 1665[5] (57/58 años)
Familia
Casáu con	Louise de Long (en) (1631 – )
Fíos/es	8 y 5
Estudios
Estudios	Universidá d'Orleans Antigua Universidá d'Orleans (1623 -
Nivel d'estudios	Grado en Leyes (es)
Llingües falaes	llatín francés[6]
Oficiu	matemáticu, abogáu, xuez
Emplegadores	Parlamento de Toulouse (es)  (16 xineru 1638 –
Trabayos destacaos	Principio de Fermat (es) Últimu teorema de Fermat Pequeño teorema de Fermat (es) Punto de Fermat (es) número de Fermat (es)
Influyencies	Diofanto d'Alexandría, Gerolamo Cardano y François Viète

Pierre de Fermat (1607, Beaumont-de-Lomagne – 12 de xineru de 1665, Castres)^{[nota 1]} foi un xurista y matemáticu francés moteyáu pol historiador de matemátiques escocés, Eric Temple Bell, col remoquete de «príncipe de los aficionaos».^[7]

Fermat foi xunto con René Descartes unu de los principales matemáticos de la primer metá del sieglu XVII.

Afayó'l cálculu diferencial primero que Newton y Leibniz, foi cofundador de la teoría de probabilidaes xunto a Blaise Pascal y independientemente de Descartes, afayó'l principiu fundamental de la xeometría analítica. Sicasí, ye más conocíu poles sos aportaciones a la teoría de númberos n'especial pol conocíu como últimu teorema de Fermat, qu'esmoleció a los matemáticos mientres aproximao 350 años, hasta que foi demostráu en 1995 por Andrew Wiles ayudáu por Richard Taylor sobre la base del Teorema de Shimura-Taniyama.^[8]

Fermat ye unu de los pocos matemáticos honraos como epónimu d'un asteroide, que lleva la especificación nominal de (12007) Fermat. Tamién se-y dio la denominación de Fermat a un cráter llunar de 39 km de diámetru.

1. ↑ valor desconocíu. «EB-11 / Fermat, Pierre de» (n'inglés). Encyclopædia Britannica de 1911. 
2. ↑ URL de la referencia: https://www.maa.org/press/periodicals/convergence/when-was-pierre-de-fermat-born. Data de consulta: 6 agostu 2022.
3. ↑ URL de la referencia: http://www.nytimes.com/1983/07/19/science/german-is-hailed-in-math-advance.html.
4. ↑ Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Ферма Пьер. Data de consulta: 28 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
5. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
6. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
7. ↑ Bell (2009, p. 76). Según Ian Stewart nel so llibru D'equí al infinitu, Crítica  y Singh (2007, p. 57) el llamatu foi dau por el mesmu Bell.
8. ↑ Aczel: "L'últimu teorema de Fermat" (2004)

Error de cita: Esisten etiquetes <ref> pa un grupu llamáu "nota", pero nun s'alcontró la etiqueta <references group="nota"/> correspondiente