Rei Arturu

Rei Arturu
Personaxe de Historia Regum Britanniae (es)
Universu	universo artúrico (es)
Información
Sexu	masculín
Nacimientu	sieglu de V
Fallecimientu	Camelon (en) , sieglu de VI
Ocupación	monarca
Cónxuxe	Ginebra (es)
Padres	Uther Pendragon (es) Igraine (es)
Fíos	Mordred (es) , Llacheu (en) , Amhar (en) y Lohot (en)
Familiares	Élaine (en) , Morgause (es) , Morgana (es) y Madoc ap Uthyr (en)
Residencia	Camelot (es)
Nacionalidá	Camelot (es)
[editar datos en Wikidata]

El Rei Arturu (Arthur, en galés y n'inglés), tamién conocíu como Arturo de Bretaña, ye un destacáu personaxe de la lliteratura europea, especialmente inglesa y francesa, na cual #representar como'l monarca ideal tantu na guerra como na paz. Según dellos testos medievales tardíos, Arturo foi un caudiellu britanorromano que dirixó la defensa de Gran Bretaña contra los invasores saxones a empiezos del sieglu VI. La so historia pertenez principalmente al folclor y a la lliteratura, pero plantegóse qu'Arturo pudo ser una persona real o, siquier, un personaxe llexendariu basáu nuna persona real.

Les primeres referencies a Arturo #atopar nes lliteratures céltiques, en poemes galeses como Y Gododdin (coleición de poemes elegíacos a los héroes del reinu de Gododdin). El primer rellatu de la vida del personaxe #atopar na Historia Regum Britanniae (Historia de los reis de Britania), de Geoffrey de Monmouth, quien configuró les traces principales de la so lleenda. Monmouth presenta a Arturo como un rei de Gran Bretaña que ganó a los saxones y estableció un imperiu nes islles britániques. Nel so rellatu apaecen figures como'l padre d'Arturo, Uther Pendragon, y el so conseyeru, el magu Merlín, amás d'elementos como la espada Excalibur. Tamién menta la nacencia d'Arturo en Tintagel, según la so batalla final contra Mordred en Camlann y el so retiru posterior a la isla de Ávalon xunto cola fada Morgana, alumna de Merlín.

A partir del sieglu XII, Arturo foi'l personaxe central d'un conxuntu de lleendes conocíu como materia de Bretaña, na que figura como personaxe de numberosos romances en francés. Chrétien de Troyes añadió otros elementos esenciales a la so lleenda, ente ellos la figura de Lanzarote del Llagu y el Santu Grial. Dempués de la Edá Media, la lliteratura artúrica esperimentó un ciertu cayente, pero resurdió mientres el sieglu XIX y sigue viva a empiezos del sieglu XXI, tantu na lliteratura, como n'otros medios. D'ente toles versiones del rellatu, la más lleida de les antigües ye La muerte d'Arturo, de Thomas Malory, que ye, en pallabres de L. D. Benson, «la única obra lliteraria inglesa escrita ente Chaucer y Shakespeare qu'entá anguaño ye lleida con anováu fervor y prestar». Esta obra foi tamién una de les más influyentes nes adautaciones cinematográfiques.